KAKTÜS🍃

1.BÖLÜM🍃

Yeni bir hikaye ile karşınızdayım. Taslakta boş boş duruyordu dedim ki 'neden yayımlamayayım?' Ve yayımlamaya karar verdim. Umarım severek okursunuz.🍃

Başladığınız tarih   ☞☞

İyi okumalar🌵
 

'Sadece mutlu olmak istiyorsun' diye geçirdim aklımdan. Gitmeliyedim. Mutlu olmak için,mutluluğu bulmak için. Zaten bana en çok yakışan şey gitmekti. Ve yine öyle yapacaktım, gidicektim bu Dünya'dan. Tüm acılara rağmen yaşamam bir mucize zaten. Odamın tavanında uzunca bir süre duran halat sonunda işe yarayacaktı. Bedenim o halatın ucunda sallanırken büyük ihtimalle kimse beni umursamayacak, belki okulda kısa bir süre konuşulacak sonra aynı benim gibi unutulacaktı. Sarı renkli sandalyemin üstüne çıktım. Tam cesaretimi toplarken kapım birden açıldı. Sırtım kapıya dönük bir biçimde olduğu için kimin geldiğini göremememiştim. Zaten pek umrumda değildi. Tok ve kalın bir ses arkamdan "Bunu yapmamalısın." dedi. 'Neden, kimsin' diye sormaya mecalim bile yoktu. Merakta etmiyordum. "Yaşayacak çok şeyin var." dedi. "İnanacağımı mı sanıyorsun. Yaşadığımı yaşadım ve bu dünya'dan siktir olup gidiyorum" dedim,  titrek sesimle. Birkaç adım sesinden sonra ensemde bir nefes hissettim. İrkilip, arkamı dönecekken birden arkamdaki kişi, gözlerimi kapatıp ,tavanda sarkan ipi tek hamlede kesti. Ayaklarım bedenimi daha fazla taşıyamadı, yere yığıldım. Dayanamıyordum. Artık hıçkırarak ağlıyordum. Hiçbir insanın önünde bu kadar güçsüz görünmemiştim. Adını hala bilmediğim adamın kollarında o gün hiç olmadığım kadar güçsüz bir o kadar aciz duruma düşmüştüm. Ama bunları düşünemeyecek kadar da aklım bulanıktı. Tüm gece ağladım, ağladım ve ağladım. Yılların acısı için ağlıyordum. Geçmiş için, içinde olduğum durum için ve en önemlisi gelecekteki Lavinia için , kendim için ağladım.

Değişik bir kurguyla karşınızdayım. Lavinia'nın hayatının detaylarına ineceğiz. Ayrıca o genç adam kim onu biraz geç öğreneceksinzi maalesef... üzgünüm (hayırdeğilimmdkdkkd)

Neys sizleri seviyorum ayrıca

Vote+yorum  (unutmayın)
🌵🌵🌵