Dikenlerinin kalbimi kanatacağını, göğsümü delip geçeceğini bile bile sevdim seni Lavinia.. Ölüm çiçeğimsin sen benim. Çok güzelsin ama sen beni içten içe öldürüyorsun. Yıllardır dikenlerinle açtığın yaralar durmaksızın kanarken ,ben o yaralara alışmıştım. Artık kanasa da acıtmıyor canımı. Sadece bazen hissediyorum tuzlu gözyaşlarının kalbimi yaktığını . Karşımda veda ederken Dünya'ya beni de götürüyorsun Lavinia. Ben buna izin verdim. Ve seni çoktan affettim ölüm çiçeği... 🍃🍃🍃