İçimdeki Çocuk

6. Bölüm

Gözlerimi camdan gelen güneş ışığıyla açtım. Bugün Cumartesiydi. Ve hava çok güzeldi. Tam dışarı çıkmalık. Diğer insanlar bu havada dışarı çıkıp gezerlerdi ama bende kitabım ve kahvemle başbaşa kalmayı planlıyordum.

Yatağımda doğrulup elimi şarjdaki telefonuma uzattım. 11.45. Mükemmel. Kesin babam işe gitmiştir. Hemen yatağımdan kalkıp mutfağa koştum. Koridorda patates kızartması kokusu vardı. Annemde mutfaktaydı. 

"Günaydın anne!"

"Günaydın kızım. Hayırdır bugün çok mutlusun?"

"Ben mi mutluyum? Hah en son 7-8 sene önce yaşamıştım sanırım. Hatta mutluluk ne demek anne?"

"Yaprak abuk subuk konuşma. Gel kahvaltı et."

"Tamam."

Hızlıca kahvaltı yapıp odama yönelirken;

"Dışarı çıkmayacak mısın Yaprak? Hava bugün çok güzel."

"Hayır anne, ya internet yada kitap ve kahvemle başbaşa kalacağım."

"Bende sana neden böyle bir şey soruyorsam zaten."

Kendimi odama attım ve hemen bilgisayar başına geçtim. Performans ödevlerim vardı. Tabii hiç ödev yapmadığımı düşünmüyordunuz değil mi?

~•~•~

Ödevlerimi bitirdikten sonra ellerimde iflas etmişti. 4-5 saattir performans yazıları yazıyordum ve sanki ellerim yoktu. Gözlerimi kırpıştırdım ve bilgisayarı kapattım. Bilgisayar sandalyesinden kalktım.

"Tam istediğim hava!"

Bu sözleri hafif yağmur yağan camdan bakarken söylüyordum. Moralim ve ruh halim hava gibiydi. Bir anı diğer anını tutmuyordu.

Hemen kendime kahve yapmak için mutfağa koştum.

Kahve kutusunu çıkarıp cezveyi de hazırladım. Ocağa koyarken aklıma kahve anısı geldi.

***

"Yaprak bana kahve yapsana."

"Ben kahve yapmayı bilmem ki baba."

"Gel o zaman beraber yapalım da öğren."

Annem evde yoktu. Alışverişe çıkmıştı. Babamın peşinden mutfağa giderken ilk defa babamla bir şey yapmayı ögrenecektim. 

"Cezve nerde Yaprak?"

"Üst dolapta herhalde baba."