PİCMOLİA

† Aslında bana bunları anlatan sen değilsin, ve şuan karşımda ağlayan kız da sen değilsin.

Gözlerimi tavana diktim, daha fazla ağlamak istemiyordum ama nasıl ağlamazdım ki? İçimden sayısız kez tekrarladım; Ağlama!Ağlama!Ağlama!

† Bana bunları anlatan da, karşımda ağlayan da aslında çocukluğun, sen yapmıyorsun..o küçük kız yapıyor.

Hayır dedim kendi kendime.
Hayır!Hayır!Hayır!Hayır.
Karşında anlatan da ağlayan da benim, o küçük kız zaten benim..hiç büyümedim ki.
Ben hep o küçük kızdım, bunu nasıl göremezsin?

Ve yine içimden sayısız kez tekrarladım; Ağla!Ağla!Ağla!

Sonra o kadına baktım ve gülümsedim. Ne aksini idda ettim ne de tek bir laf söyledim, sadece gülümsedim. Gitme vaktim gelmişti ve bende gerekeni yaptım, gittim.
Boş koridorda lavaboya adımlarken ıslak yanaklarımı sildim, aynı zamanda whatsappıma girmiş lisenin hayatıma kattığı iki güzel insana olanları gülerek anlatıyordum hiçbir şey olmamış gibi ve dalga geçercesine. Şuanlık bir sorun yoktu ama iki dakika sonrasını kimse hesap edemezdi değil mi? Yurduma gitmek için dışarı adımladığım sırada annemi hiç aramadığımı fark ederek hemen annemi aradım, onu çok özlemiştim.
Başta basitçe hoşbeş ettik, neler yaptığımı ve neler yaptığını sordum. Aslında çok iyiydim ama çokca da özlemiştim. Sonra arkadaşlarıma anlattıklarımı dalga geçerek anneme de anlattım, gülüyordum. Bana dedi ki, kızım iyi misin?
Ağladım..

Lanet olsun gözlerim, asla kendini tutamaz mısın sen? Anne, neden sordun ki şimdi, oysa daha yeni silmiştim ıslak yanaklarımı.

; Kızım ağlama. Olsun bunlarda geçecek, ilerde bunlara gülecek belkide hatırlamayacaksın bile.

; Ama şimdi çok acıtıyor anne, nasıl ağlamam ki?

Ah ıslak yanaklarım, hiç kurumayacaksın değil mi?
Peki sen ıslak kirpiklerim, sen de hep böyle sulanacak mısın?

Peki ben anneciğim, seni hep iyiyim diyerek kandıracak mıyım? Sende hep kanacak mısın?

Anne, ne olur kanma.. Bir kez olsun kanmasan yeter, yemin ederim yeter ama ne olursun kanma. Ben kandırmaya çalışırım, hep çalışırım ama sen kanma, ne olur anne.
Baksana yanaklarım hiç kurumuyor, ellerimse çok yoruldu ama sen kanmazsan eğer bu kez ben silmem yanaklarımı.

Duy beni anne, tamam mı?
Tanrım duy beni, çok yoruldum..
Tanrım, lütfen..