yaklaşık bir hafta geçmişti... babamı öldürüp uçurumdan atalı... canım yanıyordu kalbime bir ağrı giriyordu bedenim titriyordu...
o sahneler her aklıma geldiğinde beynime kan sıçrıyordu...nefesim kesiliyor olanları hiç bir şekilde engelliyemiyordum...
katil olmanın verdiği iğrenç his bünyeme fazlaydı, yemek yemiyordum yiyemiyordum boğazımdan da geçmiyordu zaten...ölçünmemiştim fakat kilo vermiştim hala da vermeye devam ediyordum...
boğazım...dudaklarım,gün geçtikçe kuruyordu onu öldürdüğüm için pişman mıydım? kesinlikle hayır. ama ben böyle biri değildim kesinlikle bu ben değildim.
benim yüzümden iki kişinin can vermesi fazlaydı bana.
o gece sadece geniş oturma odasında kenara çökmüş tavanı izliyordum... dizlerimi kendime çekmiş...artık göz yaşı kalmayan kızarmış gözlerim ile tavandaki ezberlediğim sembolleri tekrar ve tekrar inceliyordum...
telefonum titreyip duruyordu...taehyung ve jimin arıyordu yine...her gün gelip kapımı çalıyorlardı...umursamıyordum onların benim bu halimi görüp üzülmelerini istemezdim.
hem hiç bir şeyden haberleri bile yoktu ki. onların benden uzaklaşmasını istemezdim...ama kendime gelince kesinlikle yanlarına gidecektim..
ayağa kalktım,üzerime baktım değştirmeliydim odama çıktım dolabımdaki ayndan kendime baktım, saçlarım dağılmış göz altlarım morarmıştı beyaz tenim daha da beyazlamış, kısacası çökümştüm,
hayatımda yaşadığım son olaylar beni büyük bir çöküşe uğratmıştı.
dominant ve sert yapımın arkasında korkak bir çocuk vardı... bunları yeniden umursamadım ve dolabımın kapağını açtım uzun süredir duş almıyordum ki...dolabımdan uzaklaşıp banyoya ilerledim üzerimdekilerden kurtuldum ve kısa bir duş aldım hemen çıktım işim vardı gitmeliydim.
banyodan çıktım yanda duran tuvale baktım yüzümde belli belirsiz bir gülümseme oluşmuştu son günlerde akadaşlarım hep yaptığım hobilerle ve bir çok şey ile ilgilenemiyordum.
odama girdim yeniden dolabıma yaklaştım üzerime siyah "puma" eşofman takımı geçirdim nemli siyah,uzun saçlarımı kurutmaya ihtiyaç duymadan aşağı kata yöneldim
hızla dışarı attım kendimi yoldan geçen taksiyi görünce durdurdum onu arka koltuğa bıraktım her yeri ağrıyan bedenimi iyice yayılıp beni ilerideki uçuruma götürmesini söyledim şöföre
beni oraya götürünce dışarı çıktım ve cebimdeki bir miktar paranın yarısını ona uzattım hızla oradan uzaklaştım ve uçuruma yaklaştım içim burkulurken gözlerim dolmuştu yavaştan
belli belirsiz güldüm kendi halime..düğümlenen boğazımı daha net bir şekilde hissederken daha da yaklaştım hıçkırık sesleri geldi kulağıma...gözlerimi etrafta gezdirdim kenarda gördüğüm titreyerek ağlayan küçük bedende durdurdum gözlerimi iyice inceledikten sonra hafif hırıltılı sesim ile konuştum
"hey!"
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
karantinada canınız sıkılır aq 400 kelime oldu hikayeyi arkadaşımla yazdık ama ben wp ye geçiriyorum benimde canım sıkıldı zaten...
hepinizi seviyorum 5 vote dan sonra yeni bölüm gelir.
