It's unusual for me to wake up early, and I only wake up early if I'm going to school. Hays panibagong school year bitin pa yung bakasyon ni hindi ko pa napapanood yung "The Tale of Nokdu" at yung "Itaewon Class", hindi pa din ako nakakapag anime marathon ano ba naman yan at higit sa lahat hindi pa ko nakakapag-basa ng mga famous novels.
So before I came down I fix my self in front of the mirror. " Hi, guys I'm Charley Veniz Ramos, fifteen years old. I hope we can get along through this school year" I said as I'm standing in front of a mirror.
"Mas lalo ka atang lumala Charley." Someone said in my back, sa tono pa lang ng pananalita I already know who it is. It was my best friend, "Baka pagtumagal at maabutan ka ni Tita na nagsasalitang mag-isa, ay baka dalin ka na niya sa Mental Institution o kaya ipacheck-up sa Psychiatrist" dagdag na sabi niya.
"Hahaha You're very funny, Claude," I said to him " So what do you want at ang aga-aga ay pinipeste mo ako?" dagdag ko pang sabi sa kanya.
"Well, for your information hindi kita pinepeste, I'm here kase gusto ko sanang sabay na tayong pumasok sa school at saka may sasabihin din ako sa iyo" he said on his unusual tone.
I wonder kung bakit bigla syang sumeryoso hindi naman sya ganon, siguro sa isip nito tawa na to ng tawa. Tsk, such a weirdo. Hays, you're weird, Claude Alexis. Ano ba naman yan pag iisipin pa ako kung ano yung sasabihin niya sa akin, alam naman niya na I hate thinking at ayaw kong na cu-curious ako.
"Hello, earth to Charley," sabi niya so I look at him. "Are you even listening? Ilang beses na kitang tinatawag" daagdag na sabi niya. What the heck? He's calling me for multiples of time oh emmm anong sabi nya.
"Ahh..ehhh.. oo naman syempre nakikinig ako sa iyo" sabi ko sa kanya. "Oh sige, anong sinabi ko?" tanong nya sakin "Ano.. Sabi mo may sasabihin ka sakin" sagot ko sa kanya.
Bigla niyang pinitik yung noo ko. "No, Hindi yan yung huling sinabi ko, see your not listening." He said at pinitik ulit ako sa noo. "Aray naman, masakit kaya no?!" galit kong sabi sa kaniya "Tara na nga sa baba baka hinihintay na tayo ni mama." Inis kong sabi sa kanya.
I heard him chuckled, so I look at him "What?!" iritang sabi ko sa kaniya. Umiling lang sya bilang sagot nya.
"Good morning mama" masaya kong bati kay mama
"Good morning Veniz" sabi niya habang nakangiti. "Good morning ulit Alexis" sabi ni mama "So anong balita nasabi mo na ba Alexis?" dagdag na tanong ni mama kay Claude.
Heck?? Alam ni Mama edi ibig sabihin ako lang may hindi alam, hays ano kaya yon, mas lalo akong na cu-curious.
Tumawa muna siya bago sumagot sa tanong ni mama. "Hindi pa po tita" sabi ni Claude habang nakangiti.
Biglang sumimangot yung mukha ni Mama mukhang nadismaya. "Ano ba naman yan, Alexis kala ko sasabihin mo na kaya ang aga mong pumunta dito sa kasi sasabihin mo na," dismayadong sabi ni Mama.
Haya ano ba naman yan. Ano ba kasi yun tangerin mas lalo akong nacu-curious, kase ba naman yung expression ni mama haya ano bayan nakaka OP.
"Ayy basta pag sinabi mo ako dapat unang makaalam, okay ba yun Alexis? At yung promise mo" sabi ulit ni mama.
"Eh pano ba naman po Tita yamg anak ninyo parang nasa ibang lugar, sinasabi ko na kanina eh hindi pala nakikinig" malumanay na sabi ni Claude.
Shems, ayun yung tinatanong niya na kung anong huli nyang sinabi. Jusmeyo naman oh self kumalma ka baka masampal mo si Claude sa harap ni mama.
"Oo naman tita, ikaw unang makaka-alam pag sinabi ko, at syempre hindi ko lang tutuparin yung promise ko gagawin ko pa yun tita" sabi ni Claude at bigla namang umaliwalas yung mukha ni mama "Nako Alexis aasahan ko yan" masayang sabi ni mama.
