Kabanata 20

14.7K 379 8
                                    

Kabanata 20

Nang magising ako ay nasa kulay puting silid na ko. I'm in a hospital's room. Nilibot ko ang paningin ko at nakita ko sa gilid ng hospital bed ko si Deyron. Looking so worried and spacing out.

Maya-maya pa ay napatingin siya saakin.

“C-Cassidy,” puno ng pag-alala ang boses niya ng tawagin ako.”I-I'll call a doctor.” tila wala sa sariling sabi niya at basta na lang tumayo at nagmamadaling lumabas ng silid.

Pagbalik ni Deyron ay kasama na niya ang doctor. Agad akong chineck ng doctor at bumaling ito kay Deyron pagkatapos.

“She's fine. Normal naman ang vital signs niya. For now she just need to rest, Mr. Corrins.” ani ng Doctor. Nang wala ng itatanong si Deyron ay lumabas na din ito ng silid.

“I already called your parents. Papunta na sila. I'm sorry it was my fault.” aniya habang kagat-kagat ang ibabang bahagi ng labi. He's not the dangerous Deyron Corrins na madalas makisalamuha sa lahat ng tao. Right now what I see is a tame Deyron Corrins who's so bothered and afraid? Afraid? Why?

“I'm fine now. Natalisod lang ako. It's not your fault.”iling ko. I smiled gently at him that makes him bite his lower lips harder.

“I'm sorry. I'm sorry.” he keeps mumbling.

Sinubsob niya ang mukha sa dibdib ko. Para siyang batang may nagawang kasalanan at takot na takot na pagalitan.

“I should be the one to say sorry, Deyron.” I sighed.

“No. It's my fault.” He trailed.” Kung hindi ako nagtampo sayo hindi ka maaaksidente. Kung maaga akong nakauwi sa bahay hindi ka masasaktan.”aniya sa basag na boses.

He's...crying?

“Hindi talaga minsan naiiwasan ang aksidente. Don't blame yourself. Hindi naman malala ang nangyare saakin. Look I'm alright, okay?” I said as I try to comfort him by my words. But he just shooked his head.

"I'm sorry. Dapat inintindi kita. I failed as your husband."mas isinubsob niya pa lalo ang mukha sa dibdib ko. Gusto ko sana siyang biruin na baka tinatansyingan niya lang ako pero baka magalit bigla baka mamaya masira ko pa ang momentum niya.

“No you don't. I understand you. I know why you acted like that, Deyron. Oo, nasaktan ako ng gabi na iyon dahil hindi ako sanay na ganoon mo ko itrato pero naiintindihan ko you we're hurt that time too.” I gave him a nod while combing his hair.

“I love you, wife. I really do. I was so scared when I saw you collapsed while you're head is bleeding. I can't even think straight. All I'm thinking that time is I need to bring you immediately to the hospital.”

“Thank you. Please don't cry. I hate seeing you cry, hubby.” I said sweetly.

“I can't help it. I thought I'll lose you, my life and my whole world.”

“Your life and your whole world?” nalilitong tanong ko.

“Yeah. You. I can't afford to lose you.” Hinaplos niya ang pisngi ko.”Hindi ko kaya. Hindi ko kakayanin. Hindi ko alam kung anong magagawa ko pag nawala ka.”

“You're not gonna lose me.” paninigurado ko sakanya.

“Yeah.” nag-angat siya ng mukha sa akin.”And I won't let that happen.”naging blanko na ang mukha niya.

“CASSIDY!” parehas kaming napalingon ni Deyron kila mama at papa.

Bakas ang pag-aalala sa mukha nilang dalawa. Agad akong dinaluhan ni mama sa kabilang side ng kama.

Dangerous Billionaire Donde viven las historias. Descúbrelo ahora