(Fin✓) Ang Boyfriend Kong Korean (On Edit)

38: kabait

Chapter thirty eight

SUPPORT!!

VOTE?

COMMENT?

SURE~~ :D SALAMAAT!! AT last XD UD NA :"> 

Paola Camille’s POV

Nu ba yan (―_________―)

Kung kelan magpapahinga ko, saka pa tumawag si Cerise sakin… susunduin daw nya ko.. isang maliit na prescon lang daw. Pasalamat sya gising ako

Paglabas ko ng kwarto, wala na ung dalawa.. baka umuwi na pareho

Pero may mali eh, diba? ;(

Dapat naiwan dito ung boyfriend ko! SH*TE.. wag mong sabihing hinatid pa nyan yon >;(

Oo, ako na selfish ke Min Ho… anong magagawa mo??? FIRST FISH na nahuli! Pakakawalan ko pa ba??

“Ms Kim… ayos na po ba kayo?” dumating na si Cerise

“Oo… san ba ang daan natin?”

“… Unang stop muna, sa park. Me bibilhin lang ako sa Seven Eleven… ok lang po ba seneo?”

“Ok lang… di naman siguro tayo male-late diba?” :)

“Oo naman, Ms Kim… so, tara na?”

“Sige…” :) ewan ko ba, pero parang wala pa rin ako sa mood *~(‾‾₃‾‾)~*

~

Clarisse Anne’s POV

Inaya ako ni Min Ho sa park… as coup—

I mean… as a new friends do :)… friendly date ba?

Di na ko magtataka kung bakit naging si Min Ho at Paola :))) kahit sinong babae ay magkakagusto talaga sa kanya..

Mabait, gwapo, mayaman… gentleman

Sya nga ang dream guy ni Paola. Pero ung aken? ;((( Ayun, nasa Europe na…

Dream guy ko, T*NGNA… naglaho na

Kaya hindi ako naniniwala sa destiny eh

Tao lang naman lumikha sa salitang yan. At tao rin ang kapwa maniniwala dyan. Chambahan lang na nagkataong nangyari yon sa kanila. Tas umimbento na agad ng.. salitang destiny… THE~

Bitter na kung bitter (kung andito lang kasi si Tae Jun, baka naniwala pa ko sa salitang yan ;”<)

“Clarisse… diba sabi ko, wag ka ng malungkot…”

“Pero di mo naman kasi maalis sakin ung ma-guilty eh… si Paola yun, Min Ho…” ;(

“Ako na ang nagsasabi sayo… yobo ko yon… kilala ko si Paola… mabait yon…”

“Sana nga…” ;(

“Mapunta tayo sa love life mo… bakit hindi ka mag-boyfriend? Cute ka… maganda… mabait, magaling mag-luto”

“How I wish… kaso… pano yun? Iniwan na ko ng taong mahal ko” :’)

“Oh.. sorry… mukang… di ko na at—“

“Hindi, ok lang… totoo rin naman eh.”

“Bakit hindi mo sya hinabol?”

“Para san pa? nag text sya saken, kinagabihan na ang flight nila. Tas kung pupunta naman ako sa airport, it’s either mag it-kurikit kami don, o mahuli ako… napakalaki kaya ng airport, hello?” =_=