To impress others is never his aim, to make his name big time and popular is not his purpose. He choose the path of serving and protecting people. Giving them their peaceful life. Hindi niya minsan hiniling ang makilala sa kabila ng katapangan at kagalingang pinamalas sa lahat ng laban niya. Kahit maraming lumalapit sa kanyang oportunidad ay pinipili lamang niya ang kukunin at paninindigan. He fight, but he have many ways to fight. Their are so many way how to fight and it's his belief to choose the best way of fighting. Lumaban ka kung kailangan at huwag sa mga mahihina, labanan mo ang tumatapak sa mga mahihina dahil ang mga mahihina'y nakagapos ang kamay sa mga abusado at oportunista.
Ang muling pagpapatatayo ng mga kabahayan sa pook na iyon ay nasimulan na, matapos makonfirm ng IVOCS na ligtas pa rin ang lugar. Hindi madalas ang lindol sa nayon na iyon, kaya't hindi nakakapaghanda ang mga tao. Wala silang sapat na kaalaman kung paano makaligtas sa mapanganib na kalamidad.
Pagkatapos ng relief giving ay nagbalik na sila sa headquarters naiwan ang mga volunteers sa Nayon para sa tulong na kailangan ng mga tao.
Parang lantang gulay si Taylor habang naglalakad papunta sa kanyang tent. Pagod na pagod siya sa paspasang pagaasikaso sa mga pasyente sa Nayon ng Coast at idagdag pa ang 2 oras na biyahe pabalik sa Base.
Pagkapasok ay binungad siya ng tanong ng kaibigang si Sandra."Psst... Taylor, You look devastating. What's with your face? Sis?
"Tsk..." sabi nalang niya. "Sandra pwedeng mamaya nalang tayo magusap, I'm seriously tired." She said and lay on her bed saka niya pinatong ang braso sa mata. Wala siyang narinig pang salitang galing kay Sandra until darkness draged her.
Nagising siya dahilan sa ingay muka sa labas. Mga nagmamarchang mga sundalo at ang sumisigaw na si Gesvan.
"Face your left!"
"Face your right!"
Lahat ng sundalo ginagawa ang sinisigaw ng binata. Samantala ang mga kasamahan naman niya na nakatambay sa harap ng tent at busy sa kung ano-anong pinaggagawa nila. May nagbabasa at nakaupo sa bench may nagsasampay ng mga damit naman at kung ano-ano pang gingawa nila. Papalapit sa tapat nila sina Van na nagmamarcha, their eyes met and it's like they have a conversation for a while and everything goes slow mo. When they have gotten away, hinampas ni Sandra ang balikat ni Findel gamit ang balikat niya.
"Something smells fishy." Sabi ng kasamahan habang may nangaasar na tingin.
"Sandra, kung wala kang mapagtitripan not me, Stop it okay?" Sinamaan niya ng tingin.
"Okay, okay" at tinaas pa ang dalwang kamay na parang sumusuko sa mga Pulis.
Today is Rest day. Magrerest lamang sila ngunit hindi ibig sabihin non ay hindi dapat sila maging alerto. She is busy talking with her coworker about the medicines and other supplies, so far ayon sa mga kasamahan niya'y okay naman daw at walang shortage of stock.
After their meeting and at the same time chit chat. She decided to visit the children at the civilian's area. Kinuha niya ang nga story books na binili niya noong nagpunta sila ni Van sa lungsod.
She took her bag filled with some cookies and candies and proceed to the civilian's area. Pagdating niya sa tent na nagsisilbing eskwelahan ng mga bata, nadatnan niyang tahimik silang lahat at nakikinig sa kung sino mang nagkukwento. Everyone is settled in their own place, nakasquat silang lahat.
Hinanap ng mga mata niya kung sino man ang magaling na volunteered story teller ng mga bata, nakukuha niya ang atensyon nila. Napatingin siya sa harap kung saan may pisara na nakasabit and it's Van. Nakausuall ito combat shoes and his uniform pants saka nagtshirt lamang ng itim at kita ang dogtag nito.
Nagsasalita ito ng diretso sa English, ang mga kamay nito ay gumagalaw at naggegesture habang nagsasalita. Binabago pa nito ang boses nito para bumagay sa mga karakter ng istorya. Saglit itong napatingin sa kanya saka binalik ang tingin sa mga bata. Pati ang kanyang ekspresyon ay nagbabago dahilan kung bakit pati siya ay nakikinig sa kwento nitong "The three lil pigs and the big bad wolf."
Pagkatapos ng kwento ni Van ay ang nakasanayang guro naman ng mga bata ang sumunod. Ang gurong iyon ay isa rin sa mga apektadong sibilyan na nagboluntaryong magturo sa mga bata.
At dahil wala na ngang ibang espasyo para upuan, tumabi sa kanya si Van. "Bakit nandito ka?" Tanong nito sa kanya. Tinignan naman niya ito at ngumiti ng tipid,she took all the storybook from her bag and place into his arms.
"I discover na may talent ka sa pagkukwento, nandito sana ako para makipaglaro sa mga bata. And I find out na attentive sila kapag ikaw ang nagkukwento, kaya ikwento mo nalang sakanila yang mga yan." Sabi niya saka matamis na ngumiti. Tumango naman ang binata saka inisa-isang tinignan ang mga libro. It's all about goldilocks, Red Riding hood, Peter Pan, Robin Hood, Cinderella, Snow white, Beauty and the beast and many more.
"Wait. Bakit may fantasy stories?" He look amuse nakataas ang kilay nito habang tinignan niya si Taylor.
"Oh come on! Mr. Lt. It's unfair if boys have things for them while girls don't have..." she stated. Totoo naman unfair yung ganon, may para sa isa ngunit walang para sa iba.
Pagkatapos ng pagbabasa at pagsusulat ng mga bata ay inalok niyang magmeryenda muna ang mga ito. Inalok niya ang mga cookies na dala niya at mga candies. Nagpila ang bawat bata saka isa isa ay binigyan niya, and it's really it reallu make her heart flutter with joy when the children were happy. They smile,mga ngiting hindi siya magdadalawang isip para suklian.
Hinagilap naman ng tingin niya si Van na nasa tabi ang tinititigan siya. He look at her with praise and amazement. She squat beside him and offered him water bottle. "Thank you." Pasasalamat nito saka tinanggap iyon.
"These children, they are this country's hope." Saad niya. "At bilang mga nakakatanda, it's our responsibility to teach them things they should learn. Kaya kanina noong nagkukwento ka, naaamaze at naamuse ako sayo. Para kang guro..." tuwang tuwa niyang puri sa binata.
Van chuckled... " Kaya nga ang dahilan noon ay ang sinabi mo."
NATAPOS ang araw nang masaya para kay Gesvan. He was able to see the good side of Taylor, and was able to play with the kids. Pagkatapos ng story telling niya ay naglaro sila ng mga outdoor games.
Taylor insist but the children pull her to join the fun. They both smile and laugh because of those children. Ang mga bata ang isa sa mga dahilan kung bakit siya lumalaban. It's his strength at the same time they are his weakness.
He always believe that children bring hope to the nation. They are the next genaration who should be prepared for the unpredictable future. And as an adult, it's a responsibility to guide,teach, support, and prepare them for the future.
