Merhaba arkadaşlar, bu benim ikinci kitabım bu kitabı yazmaya saat 4 Nisan 2020 saat 19.03'te yazmaya başladım.Lütfen sizi etkileyen yerlerde yorumlara bir şarap bırakır mısınız?Teşekkür ederim.Sizler de başladğınız tarihi yazarsanız beni çok mutlu edersiniz... İyi okumalar...
İşte...Hayallerimin son basamağı...Şu an kalbimin attığını bilmeseydim kendimi bir ölü zannederdim.Derin bir nefes aldım...Ve Altın Holding'in merdivenlerini çıkmaya başladım.Danışmanın oraya geldiğimde buradan geriye dönüşün olmadığını fark ettim.Hoş,zaten çok geri adım atan biri değilimdir. Danışmanın sesiyle kendime geldim.''Hanımefendi,sanırım iş görüşmesine geldiniz geldiniz, doğru mu?''Hemen cevap verdim''Evet,kesinlikle. Bana nereye gitmem gerektiğini söyler misiniz?''Danışmandan direktifleri alıp görüşmemin olduğu odaya ilerledim .Allah'ım,umarım iyi geçer. Odadan gelen gir emri ile odaya girdim. Allah'ım!Analar neler doğuruyor!Biçimli kaşları,dolgun dudakları bariton sesi...Tamam sakin olmalıyım ben buraya iş görüşmesine geldim koca bakmaya değil.''Demek sensin mühendislik için gelen''''Evet ve bu işe gerçekten ihtiyacım var'' Kaşları merakla kalktı.''Otur istersen.Çünkü mülakat için göz teması kurmamız gerekiyor değil mi?'' Hemen koltuğa oturdum.Konuşmaya başladık fakat ben kendimi aşırı rahatsız hissediyordum.Şükürler olsun ki çabucak bitti.Sonuç:hiçbir kıyas olmadan işe alındım. Açıkçası umurumda değildi çünkü işe alınmam bana yetti.Beni de zaten bugün çalışabilmem için erken çağırmışlar.Neyse benim odamı bana tarif ettiler ben de yerleştim.Yanımda annem ve babamın-hani bilirsiniz ya küçük çerçeveleri -fotoğrafının olduğu çerçeveyi masama koydum.Ne de olsa artık bir mühendistim annem ve babam da bunu görmeliydi.Gözlerim doldu ama hüzünden değil mutluluktan,gururdan.Hemen kendimi toparladım.Ve başka hangi sorunlarımın kaldığını düşünmeye başladım.Bütün modum düştü çünkü ev sahibim beni yarın evden atacaktı.Sebebi kirayı ödememem değildi.Kız olmam ve bekar olmamdı. Böyle bir saçmalığı ömrümde görmemiştim neyse artık yapacak bir şey yok.Gerekirse sokaklarda kalırdım ama onların yanına gitmezdim.ASLA!Çalan telefon ile kendime geldim.İsmini bilmediğim patronum beni çağrıyordu.AH!Tabi ya benden yeni açılacak Holdingin taslağını isteyecek.Doğru.Hemen planı alıp odasına gittim.Beraber plana bakmaya başladık.Ben ona ne yapmamız gerektiğini anlatıyordum o da beni dinliyordu.Sanırım...En son yaptığı hareketle şok oldum...Saçımın topuzumdan çıkan parçasını gözümün önünden aldı ve ben daha ne olduğunu anlamadan boynumu öptü!nE? Hemen ona döndüm ve yüzünde piç bir gülümseme vardı.''Çok güzelsin'' der demez oradan ayrıldım. şokunu atlatmaya çalışıyordum.BU RESMEN TACİZDİ!Allah'ım ben nereye düştüm böyle! Midem kalkmıştı ve çok kötü hissediyordum kendimi.Aşağıdaki kafeteryaya indim.Çok kimse yoktu Allah'tan.Bir masaya oturduğum anda gözyaşlarım boşaldı. Hayatımda kendimi bu kadar kötü hissetmemiştim.Yanıma biri oturdu ama fark etmedim kim olduğunu... Bir anda o olabilir düşüncesi ile kalkıp geri çekildim.Ama o değildi.Tanrı aşkına neden bütün erkekler benim yanıma geliyor.''Sen de kimsin?'' diye sordum.''Kalben'' dedi.''Bu arada senin kim olduğunu biliyorum ve buraya neden geldiğini de biliyorum, merak etme sana zarar vermeyeceğim''Bir anda tekrar ağlamaya başladım o da bana sarıldı bir an tereddüt etsem de sonra göğsüne başımı koydum.Bu çok arkadaş canlısı bir sarılmaydı o yüzden korkmadım.Sonra bir anda kalktı ve bana elini uzattı.''Ne oldu?'' ''Hadi gel eşyalarını alalım seni boğaza kaçırıyorum'' dedikten sonra bir kahkaha attı.Ben de güldüm ve onunla beraber odama çıktık onunla odamız aynı kattaydı o kadar korkuyordum ki...Ama Kalben bana destek oldu ben de eşyalarımı alıp oradan ayrıldım...
Selamlaar tekrardan...Umarım beğenmişsinizdir bu biraz klişe bir bölüm fakat diğer bölümler daha farklı olacak takipte kalın hoşçakalıııın...
