BASTA'T KASAMA KITA (Completed)

Chapter 14

... Dumating na ang friday, Ewan ko ba kung bakit sa tuwing lalabas ako ng bahay hinde ko maiwasang tumingin sa pintoan ng apartment ni fabio, although my susi ako ng apartment niya pero ayokong pumasok.. Tiningnan ko ang relos ko alas singko na ng hapon.. Wala rin siyang tawag o txt man lang ng boung araw.. Sabagay bakit nga ba ako nag hihintay sa kanya, eh pagkatapos ko siyang tila pinag tabuyan nong huli kami nag usap ng isang araw. Ano pa nga aasahan ko.. O ngayun asan ka? Yan na nga ba sinasabi ko , tapos gusto niyang paniwalaan ko yung mga pinag sasabi niya... Honey ko honey .. hmpppp neck neck mo!! Honeyhin mo mukha mo!!..

Hay naku bakit nga ba ako nagkaka ganito.. e di sana sinagot muna para may karapatan kang tanongin siya kung bakit hinde kana nag paramdam simula kahapon pa.. tapos ngayun nag iinarte ka!!!.. ay naku... Wag konangang isipin yun...

.... Papasok na sana ako ng bahay nang meroong kumalabit sa likod ko.. agad naman akong lumingon.. Putsha... Si fabio, parang gusto kung mapa iyak ng makita ko siya, Ano ito na miss ko ba siya, leche ka talaga, bakit ngayun kalang dumating..

... "Ohh ikaw pala" sabi ko nalang

.. "Pacensia kana honey ko na late ako ng uwi, naghanap pa kasi ako ng mga buko na pwede kung ma dala sayo".

Napangiti ako lalo na sa sinabi niya, tila my kumirot sa puso ko.

.... "Hala kahit hinde ka naman umuwi, desisyun mo naman yan, sino ba nagsabi sayong umuwi ka? "...kunwaring masungit ang tono ng boses ko.

Pacensia na talaga wala nakung maisipang na sasabihin ko sa kanya, dahil gusto kolang kalabanin kung ano man ang nararamdaman ko ngayun, ayokong bumigay dahil lang sa emotion ko.

... Nakita kung natahimik si fabio dahil panandaliang nag iba ang facial reaction niya.

... "Ito naman, Miss na miss na nga kita eh, sandali lang ha kukunin kolang yung mga buko sa kotse. "