Kidnapped By Him

Hoofdstuk 58

POV Grace
"Opstaan, je moet douchen," hoor ik een stem in de verte mompelen. Ik draai me om in mijn bed, maar maak geen poging om eruit te stappen. Ik ben net terug in slaap aan het vallen als iemand mij ruw uit mijn bed sleurt. "Als ik zeg dat je moet douchen dan ga je douchen, capiche?" Ik wordt omgedraaid zodat Liam in mijn gezicht kan zeiken. "Waarom zou ik naar jou luisteren als je toch van plan bent me te verkopen?" Vraag ik hem ongeïnteresseerd naar hem starend. "Omdat ik tot die tijd de baas hier ben," zegt hij stern. "Maar waarom-," ik wordt onbeschoft afgekapt doordat Liam me de kamer uitduwt en richting de badkamer lijdt. Hij duwt me naar binnen en sluit de deur.

Ik draai meteen de deur op slot wetende dat de vieze jongetjes buiten niet te vertrouwen zijn. Ik doe mijn kleding uit en staar even naar mezelf in de lange spiegel. Met mijn vinger trace ik voorzichtig de pijnlijke plekken die verschillen in kleur van geel-groenig tot paars-blauwig. Ik heb nu ook een kans om eindelijk mijn gezicht te kunnen zien en tot mijn grote opluchting valt het toch nog wel mee. De zwelling is een stuk naar beneden gegaan en de sneeën lijken langzaam te helen. Met een wat meer opgelucht gevoel in mijn buik, stap ik de douche in. Ik zet de douche aan en alter de temperatuur zodat ik een momentje kan nemen om te relaxen. Ik was voorzichtiger dan normaal mijn lichaam en blijf lang onder de douche staan.

Als ik me weer helemaal schoon voel, zet ik de douche uit en pak ik een handdoek die al klaargelegd was voor me. Terwijl ik me rustig afdroog, onderzoek ik de badkamer voor iets nuttigs. Ik vind, helaas, alleen maar een setje schone kleding. Liam weet vast nog wel van zijn tijd bij Jake's groep dat ik de kastjes onderzoek. Ik trek de kleding aan en merk, tot mijn verbazing, op dat Liam een jurkje klaar heeft gelegd. Twijfelend kijk ik of ik wel in jurkje bij hen wil zijn kijk ik in de spiegel. Een harde klop op de deur herinnert mij eraan dat ik hier niks te willen heb. Dus na het jurkje met tegenzin over mijn kop te hebben getrokken en nog even naar mezelf gestaard te hebben met een moeilijke blik, stap ik de badkamer uit.

Ik had te laat door dat Liam recht voor de deur aan het wachten was dus ik knalde recht tegen zijn gespierde lichaam aan. Aangezien hij mij te laat aan zag komen en zich niet kon klaarmaken voor de knal, vielen we samen op de grond. Zo dicht bij hem zijn geeft me een heel raar gevoel en ik weet niet of het alleen angst is of dat er nog iets achter zit. Natuurlijk is het gewoon angst, Grace, wat anders?

Ik ben ondertussen al vergeten dat ik, nog steeds, op hem lig totdat hij wat ongemakkelijk zijn keel schraapt. "Lig je lekker?" Vraagt hij stom grijnzend. Weer terug in de realiteit kijk ik hem even schaapachtig aan. Als ik doorheb wat hij bedoelt krijg ik een rood hoofd en begin ik nerveus te stamelen: "Oh... Ik... uhmmm." Ondertussen probeer ik van hem af te komen, maar om een onbekende reden lijken mijn armen en benen wel als pudding. Als het me dan uiteindelijk toch lukt om een grip te vinden en me van hem af te trekken, zucht ik opgelucht.

Ik sta ongemakkelijk toe te kijken terwijl hij zichzelf op trekt en kan mezelf niet stoppen van intens staren naar de uitlijnen van de spieren die ik door zijn shirt kan zien. Nu ik hem zo bekijk verbaasd het me dat Jake hem zo makkelijk van me af kreeg die ene avond dat hij me probeerde te... Eraan denken geeft me al een misselijk gevoel. Zodra ik aan Jake denk, voel ik mijn hart pijnlijk in mijn borst kloppen. Ik kan het toch echt niet laten om het hem kwalijk te nemen dat ik hier nog ben. Ik voel me verraden dat hij me nog steeds niet is komen redden en me gewoon gaat laten verkopen.

"Grace?" Haalt Liam me uit mijn gedagdroom. Het lijkt wel alsof ik me weer in mijn lichaam bevind en nu besef ik me dat ik al de hele tijd naar Liam's buikspieren staar. Met een nog roder hoofd dan net kijk ik hem aan waardoor hij moet grinniken. "Leuk jurkje," zegt Liam grijnzend voordat hij naar de deur toe loopt en seint dat ik mee moet lopen. Tevreden dat hij me niet achter zich aan sleurt, slenter ik achter hem aan. We komen uiteindelijk in de woonkamer uit waar andere jongens zitten. Sommige zijn nieuw voor me en anderen ken ik maar al te goed, maar de jongen die echt opvalt is diegene die in het midden van de bank zit: Nick.

Ik kijk Liam verward aan, totaal niet verwachtend dat Nick hier zou zijn. Nick lijkt mijn verwarring te kunnen aanvoelen, want hij grijnst naar me en zegt: "Waarom die moeilijke blik, Grace?" "Wat doe jíj hier?" Vraag ik hem wat geïrriteerd. "Je hoeft niet te doen alsof je me niet gemist hebt hoor," zegt hij stom grijnzend. Een klein, sarcastisch lachje weet ik niet te onderdrukken: "Ik ga terug naar boven." "Heb ik jou toestemming daarvoor gegeven, schoonheid?" Vraagt Liam kleinerend. "Heb ik om toestemming gevraagd, klootzak?" Antwoord ik nep glimlachend terug.

Hij grijpt mijn arm vast en trekt me dichter tot zich toe terwijl hij dreigend in mijn oor snauwt: "Als jij jouw grote bek niet houdt dan zul je over een paar weken de consequenties nog steeds voelen." "Als jij me niet snel los laat, zal jouw hoofd dalijk mijn hand voelen," stel ik met kaken op elkaar voor. "Als jij-," probeert Liam nog terug te vuren, maar door de harde stem van Nick wordt hij onderbroken: "Genoeg!" "Ik wordt helemaal ziek van dat gekibbel, dus ga allebei gewoon zitten," beveelt Nick Liam en mij.

Ik wil mezelf los rukken van Liam en op de bank gaan zitten zoals Nick wilde, maar Liam liet het niet toe. "Je hebt haar weer kunnen zien zoals je vroeg, Nick. Ze hoeft hier niet bij te zijn," zegt Liam stern. "Prima," stemt Nick toe ook al kan ik zien dat het met veel tegenzin is. "Evan," zegt Liam voordat hij naar mij knikt. Evan knikt even en pakt dan mijn arm vast. "Nee wacht, waar hoef ik niet bij te zijn?" Vraag ik terwijl ik tegenstribbel tegen Evan die me probeert mee te sleuren. De kamer blijft stil als Evan me optilt en uit de kamer brengt. "Evan, alsjeblieft. Ik moet dit horen," zeg ik wanhopig.

Hij zet me neer voor mijn deur en pakt de sleutel uit zijn zak. "Ik weet dat je boos op me bent, maar laat me alsjeblieft even kijken," smeek ik hem. Hij kijkt me even aan en zucht dan opgevend: "Best, maar heel even dan!" "Oké," stem ik toe. Evan loopt terug naar de kamer om niet verdacht over te komen en ik loop stilletjes achter hem aan. Voor de glaze deur heb ik het voordeel dat ik ze wel kan zien, maar zij mij niet. Ook kan ik ze heel goed horen, dus dit is echt een perfecte plek.

"Liam, waar is jullie baas?" Hoor ik Nick wat afwachtend zeggen. "Hij is een drukke man, Nick, dus hij zei dat we zonder hem moeten beginnen," zegt Liam stern. Hoewel ze gewoon normaal tegen elkaar praten, is de gespannen atmosfeer goed te voelen en weet ik dat ze beide hier liever niet zijn. "Oké, wat is jullie voorstel?" Vraagt Nick. "We willen een ruil maken met jullie," zegt Liam, de enige van zijn groep die echt lijkt te praten, "Grace voor Nathan." Geschrokken blijf ik kijken naar de conversatie. Bedoelde Liam dit met 'verkopen'? Ze geven me aan Nick! Beelden van de meiden in kooien flitsen voor mijn zicht en laten mijn adem in mijn keel halen. Maar dit betekent ook dat Nick Nathan ergens heeft opgesloten. En dat zal waarschijnlijk ook iets met Kate te maken hebben!

Gemixte gevoelens worden in me opgeroepen, want aan de ene kant wordt ik aan een van de grootste monsters die ik ooit tegengekomen ben verkocht en aan de ander kant worden Kate en ik eindelijk weer herenigd. Dan hoor ik een bekende stem: "Heb ik iets gemist?" Waarop een heleboel geluiden van mensen die handen schudden en hem aanspreken met 'baas'. Ik kijk door de glazen deur en ik voel de schok van wat ik voor me zie door heel mijn lichaam verspreiden. Dit kan niet! Wat de hell doet hij hier?!

Holaaaaa, een nieuw hoofdstukje voor jullie🙃
Het heeft me weer eventjes geduurd, maar hier is het dan!
Bedankt voor het lezen en de motiverende comments❣️
Comment😊
Vote🙈
Ly all💕
Xx K