Wildest Dream

Chapter 20

Chapter 20

Doctor

Pagkatapos ng meeting na iyon ay nagpaalam na ako sa secretary ko na pupunta na ako ng hospital kung naasaan si Dad. I order one of my guard to bring my car infront of the building.

Saglit kong tinignan ang phone ko at nakita kong tumatawag si Aclid. Napangiti naman ako at agad ko itong sinagot.

"What's the matter, Doc?" I joked.

"Already got home, Chef. So, how about you?" tanong niya sa akin at saglit na natawa sa tawag niya sa akin.

"That's good to hear. Still here at the company, but papunta na ako kay Dad ngayon. Pinakuha ko lang yung car ko." Sabi ko sa kanya at naglakad lakad.

"Uh-huh. See you there, though." Sabi niya sa akin kaya napahinto ako sa paglalakad.

"What do you mean? Wag mong sabihing—?"

"Silly, I have a patient too. So I have to go there to check them. I am a doctor, I don't need to rest." Sabi niya sa akin.

"But you must rest." Sabi ko sa kanya na may pag-aalala sa boses.

"I'm fine. Don't worry too much, okay?" sabi niya sa akin kaya napaabuntong-hininga nalang ako at wala nang nagawa pa.

Noong nakuha ko na ang susi ng kotse ko ay dumeretso na ako sa harap ng building ko. Sinundan ako ng mga guards ko kaya noong nasa harapan na ako ng kotse ay hinarap ko siya at nginitian.

"I'm fine here. You all don't need to follow me everytime." Sabi ko sa kanila.

"Ibinilin ka po sa amin ni Sir Liam." Sabi ng isang guard ko.

Tumango naman ako sa kanya at ngumiti. "Don't worry, ako na ang magsasabi kay Liam. Take this night as an off." Sabi ko sa kanila at sumakay na sa kotse ko.

Ilang minuto lang ay nakarating na ako sa hospital. Saglit kong ipinark ang kotse ko at naglakad papasok ng ospital.

Napakaingay noong pumasok ako, at nakita kong sunod-sunod ang pagdating ng mga ambulansya. Siguro ay may malaking aksidente ang naganap.

Napahinto ako noong may nakabunggo sa akin na isang nurse na nagtatatakbo habang may hawak hawak na isang maliit na cooler.

Blood ang nakalagay doon, napag-aralan ko na din iyon.

Napatingin ako sa paligid, napakagulo. Madaming tumatakbong mga staffs ng hospital. Nagkakagulo sa may emergency room. May mga umiiyak.

Napatingin ako sa nasa gilid ko.

"Time of death, 9:07 pm. We're sorry." Sabi ng isang doctor habang nakayuko.

Napaiwas ako ng tingin dahil nakakaawang tignan ang babaeng umiiyak.

This place can be called ending and second chances.

Naglakad na ulit ako pero napahinto noong nakita ko ang isang batang babae na tahimik na umiiyak habang nakatingin sa isang lalaki, siguro ay daddy niya.

Tinignan ko ang paligid pero walang pumapansin sa kanila, dahil abala ang lahat ng staffs at doctor ngayon dito.

Nilapitan ko sila at noong nakalapit ako ay tinignan ako ng batang babae habang tumutulo ang luha. Napatingin ako sa kamay niya, nagdudugo din ito.

"Please help my daddy. Please po." Sabi niya sa akin habang umiiyak.

Tumingin ako sa paligid pero wala akong makitang bakanteng doctor o staffs ng hospital lahat sila ay may kanya-kanyang ginagawa.