O B S E S S I O N

OBSESSION ENTRY # 15

OBSESSION ENTRY # 15

Anong nangyari? Anong g-ginawa ko? o tamang sabihing g-ginawa ko ba talaga iyon? walang kalakas lakas kong iniangat mula sa aking harapan ang aking kaliwang kamay kung saan my benda ang aking palapulsuhan.. kahit ilang ulit kong ipikit at imulat ang aking mga mata talagang nandoon ang ebidensyang tinangka kong kitilin ang aking buhay.. Alam kong oras na maghilom ang sugat na aking ginawa.. mananatiling paalala sa akin ang peklat na mamarka doon.. H-Hindi ko akalain na aabot sa ganito ang galit na aking nararamdaman kay Xander.. at ang b-batang n-nasa aking sinapupunan.. a-anong nangyari? a-anong k-katangahan ang aking ginawa?!! W-wala.. walang kasalanan ang a-anak namin.. wala..

a-anong ginawa ko?

anong nangyari?

Paulit ulit kong tanong sa aking isipan.. sa nanginginig kong mga kamay.. dahan dahan kong ipinatong iyon sa aking pipis na tiyan.. did I killed it? gooooooddddd!! hindi ko sinasadya.. hindi ko intensyon.. masyado akong .. masyado akong nagpadala sa aking nararamdaman.. h-hinding hindi ko mapapatawad ang aking sarili kung may nangyaring masama sa aking anak.. w-wala siyang kasalanan.. hindi siya d-dapat m-madamay.. .. Ipinikit ko ng mariin ang aking mata, dahil baka sakaling kapag iminulat ko ulit iyon.. magigising ako na panaginip lang ang lahat... naramdaman kong may mainit na likidong tumutulo sa aking mga mata.. hinawakan ko iyon gamit ang aking dalawang kamay.. luha.. iyon ay mga luha.. umiiyak ako... sa nakalipas na dalawang buwan simula ng insidente sa pagitan namin ni Xander sa ospital.. ngayon lang ako.. ulit.. umiyak.. kasabay ng mga luhang iyon ang aking mahinang pagtangis.. masama na ba akong tao? w-wala na rin akong ipinagkaiba sa kanya? m-mas m-malala pa ang aking g-ginawa... Kailangan kong malaman kung buhay ba o------------------------------------------ humagulgol na ako ng iyak.. bawat patak ng aking luha, bawat hinga ko ng malalim.. bawat hikbi ko.. pakiramdam ko sinasakal ako dahil nakokonsensya ako.. si Lean.. alam ko.. alam kong pinag alala ko na naman siya.. alam kong siya yun.. siya yung naririnig kong sumisigaw ng paulit ulit.. saying I need to fight back.. I need to keep breathing... siya yung may hawak sa aking kamay... alam kong.. sobra sobra na ang pananakit ko sa kanya.. papaano ko siya haharapin?... niyakap ko ng mahigpit ang aking sarili .... gusto kong sumigaw.. gusto kong magmura.. gusto kong magwala.. dahil pakiramdam ko.. lahat ng sama ng loob ko noong dalawang buwan.. ngayon lang.. ngayon lang gustong kumawala sa aking dibdib..

Bago pa ako makahuma... may mga braso ng yumakap sa akin ng mahigpit.. hindi ko na kailangang alamin kung sino iyon dahil pamilyar na pamilyar sa akin ang kanyang amoy.. it felt home.. its Lean... he was hugging me tight na parang gusto niyang siguruhin na ako ang nasa kanyang harapan.. na ako ay buhay.. I bury my face on his neck.. and cried hard... " L-Lean, m-my b-baby... I-im p-pregnant.. a-anong? d-did I k-kil-----------------------

" ssshhhhhh... Jas.. okay lang ang baby mo.. walang nangyaring masama and thank god for that miracle.. you stop breathing for second.. h-hindi ka na humihinga.. a-and I-i thought I lose you.. I thought... shit!!! DONT YOU EVER DO THAT TO ME AGAIN.. h-hindi ko kaya k-kung m-mawawala ka.." he said in a strangled voice in my ear, mas lalo niya akong niyakap ng mahigpit, hinayaan ko lang siya dahil alam kong kailangan niya ang pagkakataon na ito.. nakahinga ako ng maluwag, buhay ang baby ko.. buhay siya.. at tama si Lean.. isa yung milagro... paulit ulit akong nagpapasalamat sa diyos sa aking isipan.. dahil hindi niya ako pinabayaan..

"I-Im s-sorry.. Im sorry.. Im sorry.. Lean.. I dont know what Im doing that time.. I just want to numb the pain.. I just want to escape.. to end everything.. gusto kong makalimot.. gusto kong alisin sa aking isipan ang mga nangyari, pero hindi ko magawa.. dahil sa tuwing ipipikit ko ang aking mga mata.. nasa tabi ko lang siya.. pakiramdam ko.. inari na niya ang lahat.. pakiramdam ko.. kahit anong gawin ko.. hinding hindi na ako makakatakas sa anino niya.. and when I discovered that I am bearing his child.. I lost it.. pero pinagsisisihan kong ginawa ko iyon.. dahil wala naman kasalanan ang batang nasa aking sinapupunan.. kahit pa nga bunga lang siya ng panghahalay sa akin ng iyong kapatid.. i-isa pa rin siyang biyaya.. at kahit pagbali baliktarin ko man ang mundo.. anak ko .. anak ko ang batang i-ito.." habang sinasabi ko ang mga salitang iyon.. hinihimas ko ang aking pipis na tiyan na para bang sa paraan na iyon maipaparamdam ko sa aking anak na nagsisisi ako, na humihingi ako ng tawad sa kapusukan na aking ginawa.. I hate his father... I really hate him.. hindi ko alam kung kaya ko pa.. kung kaya po siyang harapin ngayon.. kung kaya ko pa siyang patawarin sa lahat ng kasalanan na kanyang ginawa...