Με ξέχασες...

Μέρος 1ο

Γεια σας. Λοιπόν αυτό το βιβλίο αναφέρεται σε μία έφηβη κοπέλα που αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα, τόσο με την οικογενειακή της ζωή όσο και με την κοινωνική της. Πολλοί θεωρούν ότι θυματοποιείται συνεχώς για να τραβήξει την προσοχή όμως εκείνη κρύβει τα συναισθήματά της για να μην καταλάβουν ότι δεν είναι χαρούμενη.

Ελπίζω να σας αρέσει. Και τώρα πάμε στο κεφάλαιο μας!

Καλό διάβασμα<3

•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

"Μαμααααα μαμααααα οχιιιιι μην φυγειςςςς σε παρακαλωωω περίμενε....μαμααααα"

<<Αριάδνη, Αριάδνη! Έλα κορίτσι μου θα αργήσεις!>>

Ανοίγω τα μάτια μου γεμάτα δάκρυα και βλέπω τον πατέρα μου. Κι όπως καταλάβατε ήταν όλα ένα όνειρο ή... εφιάλτης; Όχι ακριβώς αληθινό θα έλεγα.

Ας τα πάρουμε από την αρχή όμως. Είμαι η Αριάδνη είμαι 15 και φέτος είναι η πρώτη μέρα στο σχολείο. Λύκειο...

Πέρσυ έχασα την μητέρα μου. Πηγαίναμε μαζί σε έναν αγώνα κολύμβησης (ναι πάω κολύμβηση) και έγινε ένα τρακάρισμα...Προτίμησε να σώσει εμένα παρά τον εαυτό της... Έτσι στο σπίτι έχω μείνει εγώ ο μπαμπάς μου και ο μεγαλύτερος αδερφός μου, ο Γιώργος. Πάει τρίτη Λυκείου είναι καλός αλλά μου σπάει τα νεύρα μερικές φορές.

Πάω στην κουζίνα που ήταν όλη η οικογένεια μαζεμένη να πάρω και εγώ το πρωινό μου.

<<Καλημέρααα>>ακούω τον πατέρα μου να μου λέει από το σαλόνι που μάζευε τα πράγματα του για να πάει στη δουλειά.

Ε(γω): Καλημέρα

Μ(παμπας): Πάλι εφιάλτες έβλεπες;

Τι να του πω; Δεν θέλω να τον στεναχωρήσω.

Ε: Όχι όχι έβλεπα την καθηγήτρια τον αρχαίων να με κυνηγάει με τους βαθμούς μου.
Είπα ψέματα

Μπράβο Αριάδνη κιάλλα ψέματα. Θα σου δώσουμε βραβείο στο τέλος

Οοοο σκάσε εσύ....

Ο Γιώργος το κατάλαβε και με κοίταξε λοξά. Πάντα καταλαβαίνει όταν λέω κάποιο ψέμα. Ίσως είναι προνόμιο των αδερφιών δεν ξέρω.