Geadopteerd door 1D

hoofdstuk 25 zingen

HOOFDSTUK 25
3 dagen later :
Eindelijk het is zaterdag.
Ik loop blij naar beneden, en plof in de zetel.
Ik haal mijn gsm uit mij zak, en kijk wat op wattpad.
Als ik een goed boek heb gevonden begin ik het te lezen.
Het boek noemt Een nieuw begin, de schrijfster van het boek noemt Huskyzot.
Coole naam he.😂😂😂

Het boek gaat over Laura, een meisje van 15 jaar.
Haar ouders zijn dood gegaan bij een auto ongeluk.
Dat werd haar toch zo vertelt, maar is dat wel zo?
Ze heeft alleen haar grote broer Owen nog.
Ze moeten verhuizen omdat ze niet genoeg geld hebben om hier te blijven wonen.
Daarom gaan ze naar een klein dorpje genaamd Forks.
Daar moet Laura naar een nieuwe school, dat betekend dat ze nieuwe vriendinnen moet maken.
Maar daar heeft ze moeite mee.
Haar broer Owen van 19 jaar moet al gaan werken voor geld.
Maar blijkbaar heeft hij een groot geheim bij zich.
Zal Laura er achter komen?
En zal ze er achter komen waarom iedereen zo geheimzinnig doet?

Kei tof boek, je moet het zeker lezen.
Hey tegen wie praat ik eigenlijk?
Haha wat ben ik raar, praat ik nu tegen denkbeeldige vriendjes?
Hallo denkbeeldig vriendinnetje Isa of Laura of Yana of...
Ik lach in me zelf en lees snel voort.
Na dat mijn boek uit is, voel ik dat iemand naast me komt zitten.
Ik doe mijn gsm terug in mijn broekzak en kijk naast me.

"Hey papa Zayn."
Hallo schatje.
Ik grinnik.
"Wat gaan we vandaag doen?"
Niks speciaal.
"Oke is goe, ik ga effe naar boven."
Is goed tot straks.
Ik knik, en loop naar boven.
Weetje ik heb nog niet alles hier boven gezien.
Ik loop door de gigantische gangen en kom dan aan bij een muziek kamer.
Ik ga achter de piano zitten en begin een liedje te zingen van Niels Destadsbader.
( Geen haat ik ben een fan van Niels Destadsbader, dus ssst hij is een top zanger, luister zeker een keer naar zijn liedjes :)
Ik begin te zingen.

Ik weet nog hoe het was samen in de klas bij meester Matias.
Met een veel te grote boekentas.
Liepen we in de pas.
Je hield mijn handje vast.
Jij en ik wat een mooie tijd.
Wat een mooie tijd.
Wat later werd ik zes.
Nooit echt bij de les.
De meester had weer stress.
Maar jij sprong voor me in de bres.
Al was het geen succes.
Je deed toch je best.
Jij en ik wat een mooie tijd.
Wat een mooie tijd.
We waren dertien jaar hadden beatle-haar.
Je speelde goed gitaar.
En maar meisjes stelen van elkaar.
Mijn grote steunpilaar in het middelbaar.
Jij en ik wat een mooie tijd.
Wat een mooie tijd.
En dan je eerste job.
Studeren zat er op.
Ja, daar dronken we op.
En dan toch was plots je geld weer op.
Had jij een nieuwe mop, en ik een houte kop.
Jij en ik wat een mooie tijd.
Wat een mooie tijd.
Kom nu maar, de speeltijd is voorbij.
Nog even wachten, even zoeken en later zat je weer naast mij.
Kom nu maar, de speeltijd is voorbij.
Want niks kon ons toch over komen.
We bleven lachen, elke dag weer dromen.
Want het mooiste moest nog komen.
De jaren zijn voorbij.
Plots ben ik je kwijt.
En dat voor altijd.
Nee, daar waren we echt niet op voorbereid.
Toch heb ik geen spijt van onze mooie tijd.
En ik mis je voor het eerst.

Na dat ik klaar ben met zingen, hoor ik geklap achter me.
Ik draai me om en zie mijn papa's staan.
Hmm wat moet ik nu doen?
Zouden ze niet boos zijn?
Lina dat was fantastisch.
De jongens lopen op me af, en knuffelen me dood.
"Ik wil nog levend uit deze knuffel komen he jongens."
Ow ja sorry.
"Ni erg."
Lina ik wist niet dat je zo mooi kon zingen.
"Bwa dat valt wel mee."
Ik sta op, en wil weg lopen maar Louis pakt mijn pols vast.
"Laat me los Louis!"
Lina doe rustig, waarom wil je weg lopen?
Ik zucht, en trek me los.
"Ik weet dat jullie mijn pleeg vaders zijn, maar jullie moeten niet doen halsof ik mooi kan zingen oke!?"

Ik loop de muziek kamer uit, en loop naar beneden.
Ik ga in de zetel zitten, en duw mijn knieën tegen mijn buik en steek mijn hoofd in mijn knieën.
(Klinkt een beetje raar ma oke)
Ik zucht luid.
Ik voel naast me de zetel in zakken.
Ik kijk naast me en zie de jongens naar me kijken.
Ik zucht, en draai me met mijn rug naar de jongens.
Lina luister, je kunt echt goed zingen we menen het.
Ik weet niet wie het zij, maar je kunt goed zingen echt kei mooi.
Ik draai me om en kijk naar Louis.
Lina wie zij dat je niet kan zingen?
Ik hou mijn tranen in maar het lukt niet ze vallen over mijn wangen.
Louis trekt me in een knuffel en zet me op zijn schoot.
"M-mijn echte vader zei h-het, e-en iedereen in het w-weeshuis ook."
Ik duw mijn gezicht in Louis zijn t-shirt.
Lina je moet ze niet geloven.
Ik knik, en veeg mijn tranen weg.
"Ik wil even alleen zijn."
Ze knikken, en daarna loop ik naar mijn kamer.
Ik ga op bed zitten en begin stilletjes te zingen.

Dit is geen afscheid, want jij gaat niet weg.
Ik blijf je zien blijf horen wat je zegt.
Ik neem je mee want jij hoort bij mij.
In mijn gedachte ben je heel dicht bij.
Zolang ik hier ben zou jij er nog zijn.
Dit pakt niemand niemand ons meer af.
Deze tijd gaat nooit verloren.
Als ik zie wat zie wat jij ons gaf, zie ik wat we kunnen worden.
En we zien nog niet wat morgen brengt, maar we weten diep van binnen.
Dit pakt niemand niemand ons meer af.
Soms was het moeilijk soms was het strijd.
Als ik terug kijk heb ik geen seconde spijt.
Al die momenten samen gedeeld.
Ik draag ze bij me zodat niemand jou vergeet.

Als ik klaar ben met zingen, rollen er tranen over mijn wangen.
Ik mis je zo hard mama. ♡♡♡
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Heyyy hallo, ik ben het weer.
Ik had gewoon zoon zin om te schrijven, dus valla een extra hoofdstukje omdat het Pasen is.
Hier zijn de 2 liedjes, als jullie die een keer willen luisteren.
Groetjes Huskyzot Xxx