Once upon a Time

CHAPTER TWENTY TWO: Open the Basket

Yana

Yung bukas ko na lang umabot pa ng tatlong araw. Hanggang ngayon natatakot parin akong makita o lapitan si Ramiel.

Pagmulat ko ng mga mata agad na bumungad sa akin ang isang pulang rosas na nasa may ulunan ko. I sit up and took the rose.

I touched the soft petals of the rose with my fingertips and I smelled it. I smiled at its beauty. Ngayon Lang ako nakakita ng napaka gandang rosas with huge stems and bright red flower.

Pero sino naman kaya ang naglagay nito dito?

"Si Laylah siguro." I said to myself.

Tumayo na agad ako at naglinis ng katawan. I went downstairs and make several cups of coffee.

Lumabas ako kung saan naroon ang mga hardinero.

"Goodmorning po mga nag gwagwapuhang manongs!" I greeted them habang bitbit ang tray ng mga kape.

"Kape kape din po pag may time." I said smiling.

Agad silang nagsilapitan sa akin at kumuha ng kanya kanyang mga kape.

"Ang sarap talaga simulan ng umaga na may kape mo Yana." sinabi ni Manong Caloy.

"Nambola ka pa Manong Caloy pero promise ko sa inyo na hangga't nandito ako sa Gray mansion araw araw Ko din kayong titimplahan nyan."

Mayamaya pa ay dumating na sI Igor with his usual smug face.

"Magandang morning Igor!" I greeted him but only a single snort was I got from him. Nasanay na din naman ako sa ugali nya na minsan mabait sa akin at minsan masungit.

Inabutan ko sya ng kape.

"Wala ka bang pasok ngayon?" Igor asks.

"Wala po. College day kasi namin ngayon."

Suddenly all the gardeners look up at sabay sabay na nagsabi ng Goodmorning Señorito.

My body went stiffed and I can't turn around. Hindi ko pa sya kayang tignan. I just want to guard my reaction once I look at him.

I turned around pero yumuko ako and then I ran towards the house.

Bukas na lang siguro.

Bukas na lang.

Ramiel

I hurried to the window when I heard her voice. My wound is already healing pero tatlong araw na din akong hindi man lang kinakamusta ni Yana.

I saw her handing coffee to the gardeners. She looks even more beautiful today. Naalala Ko yung pag-uusap namin ni Igor kagabi.

"Hindi mo din masisisi si Yana kung hindi ka pa nya magawang puntahan dito. She was scared of you."

I let out a sigh realizng the extent of what I've done.

"Jealousy can be really harmful now you know that."

"Ako? Nagseselos? Tsss. Hindi ah!" I said to Igor but he still looks unconvinced.

"And denial is cowardice." Igor added.

Binuksan ko ang bintana at agad naman akong napansin ng mga hardinero sa ibaba.

"Goodmorning po Señorito!" they all greeted me.

Akala ko haharap sa akin si Yana para bumati but instead she just run inside the house.

I look at Igor subalit nagkibit-balikat lang sya.