How it began

Chapter 3

Sorry

Isang buwan na din ang lumipas simula magpasukan kami,

at ilang linggo na rin ang lumipas simula mangyari ung insidente sa pagkasalo sa akin at ilang linggo na rin ako binubwisit ng lalaking ung everytime na makaksalubong lagi titingin ng may mapangasar na tingin at sasabihan ung kasama na

''uy tumingin ka sa dinadaanan mo baka mabunggo ko di kita kaya saluhin pre'' lagi nagpaparinig,

Wtf?!

Parang nanadya talaga sya kapag nakakasalubong ako kaya walang araw na di ako naiinis sa kanya, Kung pwede lang di ko sya makita pero sa lahat ba naman, Nakakasalubong ko o kaya nakakasabay ko sa cafeteria.

Ngayon, naglalakad ako papuntang Parking Lot kasama si Leigh na salita nang salita ng kung ano ano at wala din ako maintindihan kasi ba naman

may hawak akong Libro at mga papel sa kamay ko  dahil di kasya sa bag ko at ang inggrata di ako matulungan at binubuklat ko din tong makapal na libro na to kung bakit kasi dito pa ung source na mapagkukunan ko ang kapall?! Bawal sa internet shit.

Habang Binubuklat ko ito at kasabay non ay naglalakad ako ng dahan dahan Biglang may nakabangga sa akin at nalaglag ang mga dala dala ko.

Habang pinupulot ko ang mga iyon narinig kong nagtanong si Leigh kung ayos lang ako at tango na lang ang naisagot ko sa kanya at tinulungan akong pulutin ang mga papel nung nakabunggo sa akin hanggang sa naiayos ko na ito maayos at tumingala kay leigh  at sa lalaking na laking Gulat ko kung sino to.

''IKAW NA NAMAN?!'' Sabay namin sabi hanggang nakaturo ako sa kanya
''Malas naman talaga oh'' Frustrate kong sabi.

Siya na naman? Di ba pwede di kami magkita? Nagiinit lang dugo ko sa kanya dahil sa pinapakita nyang reaksyon sa akin na nangiinis! Ughhh!!

''Ikaw na naman? Tumingin ka nga sa dinadaanan mo''  inis nyang sigaw sa akin
''Wow ha. Wow, Parang nakatingin ka naman sa dinadaanan mo'' Irap ko sa kanya.

Sinisi na naman ako, sisihin nya rin kaya sarili nya? Di laging ako. Kainis

''Alangan ako? Hindi naman ako ung nagbubuklat ng Libro jan at nakatingin ka sa daan di tayo magbabangaan diba?'' Masungit nyang sabi.

''Well, di ka rin nakatingin kasi if nakatingin ka iiwas ka. Tsaka pake mo ba sa ginagawa ko ha? Sayo ba ung daan?!'' Galit kong sabi sa kanya

Di rin naman nakatingin kaya nagkabanggaan, puro sa akin.  Magpapari ba to? Puro sermon eh

''Okay, Whatever. Wala akong pake, Pero concern ako sa makakabangga mo maabala pa sila dahil sayo.'' Masungit nyang sabi
''Whatever, Ugh. Pwede ba tumahimik ka na lang'' galit kong sabi sa kanya

Kalalaking tao, salita nang salita, wala naman may interesado sa mga pinagsasabi nya

''Makakaabala pa sa makakabangga mo, at titigil pa ung pagpunta sa ppntahan nila dahil sayo.'' Paliwanag nya
''Edi wag sila tumigil.'' Sabi ko
''Pag hindi tumigil for sure tatarayan mo un mga yon mataray ka pa.'' Ngisi nya sa akin

Oo mataray ako pero sa kanya lang dahil nakakairita, parang babae at puro salita nang salita di na lang kami paalisin ng matiwasay.

''Sayo lang, pero saiba di naman siguro duh.'' Wala sa wisyo ko na sabi

''Okay. Sakin lang pala ha, sayo lang din ako nagsusungit'' matalas na titig nya sa akin

Pake ko kung masungit sya sa akin? Magpaparty pa ba ako? Yun ba gusto nya?

''Wala akong pake'' mataray na sagot ko sa kanya hanggang sa tinalikuran sya at hinila ang kaibigan ko paalis pero pinigilan nya ako dahil hinawakan ung Wrist ko at napatingin ako don at pagkatapos tumingin ako sa kanya at matalas kami nagtitigan.