Self-control~ Ft Carel Eiting

6.

POV Carel

Ik liep de kamer uit en zocht naar mijn bidon met water. Ik nam snel een paar slokken en jogde naar het veld. Gelukkig heb ik die vraag net kunnen ontwijken, saved by the bell...of nou ja, training. Ik probeerde me te concentreren op de training, maar niks lukte. Ik raakte gefrustreerd en ik ging geïrriteerd aan de kant zitten.

"Wat is er Eiting" vroeg Erik. "Ik kan me gewoon niet goed concentreren, ik word er gek van" antwoordde ik. "Hoezo kan je je niet concentreren dan?" vroeg hij aan me. Ik stond op on naast hem te gaan staan en begon mijn verhaal. "Nou ik was dus bij onze nieuwe fysiotherapeut en ze zag dat ik wat stil was bij de groep dus vroeg ze daarnaar. En toen ging het dus over dat ene probleem" zei ik, want hij wist wel wat er was. "Oh, daar komt ze aan" zei ik hardop. Oh, dat zei ik hardop.

Ik stond op en maakte aanstalten om weg te lopen. Ik trok mijn sokken goed en sprintte naar de laatste oefening van de training. Na het sprintte voelde ik mijn knie behoorlijk, maar ik probeerde me er niets van aan te trekken. Met de nadruk op proberen, want middenin de oefening zakte ik er doorheen.

Ik ging op mijn rug liggen en ademde goed in en uit. Het deed heel veel pijn, maar door diep te ademen werd de pijn iets minder.

POV Emma

Ik kwam aanlopen op het veld en zag net dat Carel weg sprintte naar de rest van de groep. "Hoi, ik ben Emma. De nieuwe fysiotherapeut en EHBO" zei ik vriendelijk tegen de man. "Ik ben Erik ten Hag, trainer van Ajax 1" antwoordde hij. "Dus, je komt even kijken en ik moest je voorstellen aan de jongens?" vroeg hij.

"Dat had u goed ja" lachte ik. "Oh asjeblieft, spreek me maar aan met je of jij, anders voel ik me zo'n oude zak" zei hij. "Maar dat ben je toch ook?" grapte Matthijs die toevallig langs kwam joggen. "Haha, grappig De Ligt, een extra rondje voor jou" grinnikte Erik. "Ben al bezig" zei hij en rende op een rustig tempo verder.

Ik keek aandachtig tot ik Carel door zijn knie zag zakken. "Ai, dat ziet er niet goed uit" zei Ik. "We kunnen er maar beter even heen gaan" zei Erik en ik knikte snel. Op een snel tempo liepen we naar het groepje jongens die zich inmiddels heeft gevormd om Carel. "Jongens afstand houden, gaan jullie maar met een bal overschieten" zei Erik en de groep jongen verdween langzaam.

"Waar heb je last van?" vroeg ik. "Ja, mijn knie" antwoordde hij een beetje bot. "Nou Eiting, ze probeert je wel te helpen. Niet zo bot" zei Erik streng en keek de jongen aan.

Carel keek schuldig naar beneden. "Ik ga wel even een icepack halen" zei ik en rende naar de kantine.

POV Carel

"Ik ga wel even een icepack halen" zei Emma en ik zag haar wegrennen. "Carel, waarom doe je zo bot?" vroeg Erik. Ik wist dat die vraag zou komen, maar ik had me er niet op voorbereid. "Gewoon, ik heb mijn dag even niet" antwoordde ik en ging weer plat op de grond liggen. Ik zuchtte trillerig en ging weer overeind zitten. "Je moet het haar ooit wel vertellen hè? Ik snap dat het raar is als iemand zo tegen je doet terwijl je diegene niet eens kent. Het lukt je echt wel" zei Erik bemoedigend.

POV Emma

"Wat heb je nodig" vroeg een meisje arrogant aan me. Ik schatte haar iets jonger in dan ik. "Een icepack alsjeblieft" vroeg ik zo vriendelijk mogelijk. Ze gaf me een icepack en ik pakte hem aan. "Heb je misschien ook iets van een theedoek, anders is het te koud voor zijn huid" vroeg ik. Dat moet ze toch hoop ik zelf wel weten. "Jeetje, tuurlijk" zei ze alsof ze net 6 uur achter elkaar heeft gewerkt.

Ze gaf me een theedoek aan en ik nam hem aan. Ik rende weg met de icepack en de theedoek en kwam aan bij Carel. Ik wikkelde de icepack in de theedoek en legde hem voorzichtig op de zijkant van zijn knie.

"Ah- dat doet pijn" zei hij en verschoof wat. "Sorry" zei ik. Eigenlijk weet ik niet waarom, maar oké. "Redden jullie het? Ik moet naar een afspraak" zei Erik. "Oh, ja hoor" antwoordde ik. Hij liet ons achter en Carel zag er een beetje ongemakkelijk bij.

"Hoe lang heb je al last van je knie?" vroeg ik. Hij keek op en ik zag hem nadenken. "Ik heb het al heel lang. Ik heb ook een operatie gehad" zei hij. Hij keek me niet aan. Ik merkte dat zijn ademhaling snel ging. "Zenuwachtig?" vroeg ik. "Hoe weet jij dat?" vroeg hij en keek nu wel op. "Ik hoorde dat je ademhaling wat sneller ging" zei ik simpel.

"Wil je proberen om te staan?" vroeg ik en hij knikte. Ik stak mijn hand uit en twijfelend pakte hij hem aan. "Doe het maar langzaam, goed zo" zei ik toen hij langzaam probeerde om te gaan staan. Toen hij stond kon hij langzaam lopen, maar hij kon in ieder geval lopen.

We waren bijna bij de kantine en een aantal teamgenoten stonden hem op te wachten. "Lekker professor" zei Hakim en knipoogde naar hem. Hij liet meteen zijn steun los en wankelde zelfstandig naar de kleedkamer.

Na een tijdje kwam hij naar buiten in zijn gewone kleding en liep hij zonder ook iets te zeggen met zijn teamgenoten naar de parkeerplaats.

Ik schudde mijn hoofd en liep naar mijn fiets en fietste naar huis.

Toen ik thuis was had ik eten gekookt en was ik kort daarna naar bed gegaan.

POV Carel

Ik liep de kleedkamer in en liet me vallen op het bankje. Hoe zeg je tegen een meisje dat je verlegen bent, terwijl je professioneel voetballer bent? Ik zag bij Matthijs in de auto onderweg naar mijn huis. "Bro, wat was er net? Ze hielp je en je zei geeneens bedankt" vroeg hij ongeloofwaardig. "Ja ik- Je weet wel dat ik niet veel praat" antwoordde ik toch maar.

Bij mij thuis aangekomen deden we nog een paar potjes FIFA. "Matthijs?" vroeg ik. "Mhm" antwoordde hij geconcentreerd. "Ik weet echt niet hoe lang ik dit nog vol houd" zei ik starend naar Matthijs. "Wat?" vroeg hij. "Nou dit. Ik bedoel waarom ben ik nou zo verlegen?" vroeg ik hopeloos.

"Ik weet het niet, maar wat ik wel weet is dat jij verliefd bent" zei hij serieus. "Grappig man" antwoordde ik nep lachend. "En wat ik nog meer weet is dat ik ga winnen" zei hij en scoorde de winnende goal in de laatste minuut. "Dat is niet eerlijk, ik lette niet op" zei ik. "Dat moet je in gewoon voetbal ook" zei hij droog.

"Weet je wat ik heb gehoord?" vroeg Matthijs. "Nee, wat" lachte ik. "Volgens mij speelt Emma hockey op een best hoog niveau" zei hij. "Cool, ze hockeyt net als Mikky" zei ik.

Ik moet wel echt gaan, want ik moet morgen Annick morgen vroeg wegbrengen" zei hij en trok zijn jas aan. "Top, doei" zei ik en zwaaide hem uit.

Ik snelde naar boven en dook in bed na mijn pyjama aangetrokken te hebben.

❌❌❌

Jaja, een mega lang deel dit keer. Ik ben er wel blij mee. Ik hoop dat je het leuk vond✌🏻

Nou welterusten!

Update om: 01:17

❌❌❌