|Two|

511 49 15
                                    

TWO
-Madness of identity-

Nagising ako na nasa sasakyan parin.

But the background in now different. We are driving into the middle of nowhere. Sea of grasses and several trees welcomed my sight. The road is not even cemented. It is a bumpy and a really rough ride.

Tinignan ko ang aking damit. Sa pagka-alala ko ay naka pajama at t-shirt ako ng makalabas kami ng bahay, pero ngayon ay nakasuot na ako ng berdeng bistida.

Hindi ko na dapat iniisip ang damit ko, ang dapat kong isipin ay ang nangyari kagabi!

"Tita saan ba tayo pupunta? I want the real answer," I asked, in a pleading tone.

All this time I thought I really know who I am.

But I actually don't have any idea about my real identity. I'm no one, aside from my name, I know nothing.

Wala talaga akong idea kong Saan ako nanggaling, kung sino nga ba ako.

Except the fact that I have a mother, and an aunt. The rest is a hollow.

"I'm enrolling you to a school that can help you," aniya na hindi parin inihihiwalay ang mata sa daan.

May iniabot siya sa akin na isang sobre. Kaagad ko itong binuksan at tumambad sa akin ang isang sulat.



Dear KRISHNA CAMERON

You are now ready to explore the new world together with us. You will take an exciting journey as you begin your first step today - Welcome to Musoi Academy, School of Witchcraft and Wizardy. Where all the magic begins.

We are excited to have you around. You will experience a quality education, together with the worlds most renowned instructor.

We will humbly welcome you to Musoi Academy, and learn from the best.

Sincerely,

Principal. Hendrick Dauntly

I was petrified! I'm going to a school!? It's not even a normal school?

Hindi na ako nagsalita pa. Hindi ko rin naman alam kung ano ba ang dapat kong sabihin. Pag-aaralin niya ako na mangulam?

After a minutes of silence ay napansin kung iniliko ni Tita ang sasakyan. Napansin kong hindi na dumadaan ang sasakyan namin sa bako-bakong daan, dahil wala na talagang daan! She is driving towards the grasses.

"Tita what are you doing!?"

Mamatay kami sa ginagawa niya. Nakikita ko sa unahan ang isang bangin. What the? She is driving towards the cliff!

"Trust me!" 'yon ang sabi ni Tita bago ko pa man maisirado ang aking mata. Napahawak ako ng mahigpit sa seatbelt.

Matatapos na ang buhay ko. Mamatay akong maraming bagay na hindi na gagawa. Napasigaw nalang ako.

I was waiting for the pain. For a loud thud.

Dapat ay kanina ko pa narinig ang pagbagsak ng sasakyan. Dapat ay namimilipit na ako sa sakit, pero imbes na pagsigaw sa sakit ang aking marinig, kabaliktaran ito .

My aunt is laughing for pete's sake.

"You can now open your eyes, Krishna," My aunt said.

I did open my left eye first. This is not happening.

Kumurap kurap ako.

We are still alive!

Wizardry And BeyondDonde viven las historias. Descúbrelo ahora