ျမဴခိုးမိႈင္းေ၀
အပိုင္း (၂၈)
1802-01-34
#ျမဴခိုးမိႈင္းေ၀
"ပီပီ..."
"အင္..."
"ထေတာ႕ေလ....မိုးလင္းေနျပီ...."
"မိုးလင္းတိုင္း ထရမွာလား..."
"အဟြင္း...မထခ်င္လို႕လား..."
"အြင္း....ညတုန္းက နင္လုပ္တာ ငါ႕လက္ေမာင္းနာေနျပီ..."
"အာ....ဘာမွလည္း မလုပ္မိပါဘူးဗ်ာ....ထေတာ႕ဆို..."
"ဟင္႕အင္း..."
မ်က္လံုးမဖြင္႕ေသးပဲ ကေလး တစ္ေယာက္လို ေျပာေနတဲ႕ ပီပီ႕ကို အသည္းယားလို႕ လိုက္ကာကို ဆြဲဖြင္႕လိုက္သည္.။
ေနေရာင္စူးစူးေတြ ၀င္လာေတာ႕ မ်က္ခံုးေလး တြန္႕ျပီး ေက်ာခိုင္းသြားသည္..။
တီရွပ္ ေအာက္မွာ လစ္လပ္သြားတဲ႕ ခါးေနရာကို လက္၀ါးနဲ႕ ပြတ္လိုက္ေတာ႕ တစ္ကိုယ္လံုးတြန္႕ျပီး ထထိုင္ေတာ႕သည္..။
"အဟား..ဟား..."
"အို...ဘယ္လုိျကီးလဲ..."
"ဘာျဖစ္လို႕လဲ..."
"အ၀တ္ေတြ ၀တ္စမ္းဟယ္...."
အိပ္ရာနိုးစေလးမွာ မ်က္နာေလး ရဲခနဲ႕ ျဖစ္သြားေတာ႕ ေနရွင္းသန္႕ ျကည္႕ေကာင္းေကာင္းျဖင္႕ ေငးျကည္႕ေနမိသည္..။
အေပၚပိုင္း ဗလာနဲ႕ ေပါင္လည္ေဘာင္းဘီတိုေလး ၀တ္ထားတာကို ရွက္ေနလိုက္တာ..။
တကယ္႕ကို အပ်ိဳျကီး မမ...။
ေျပာလိုက္ရင္ ဘာကိုမွ ဂရုမစိုက္သလိုလိုနဲ႕..။
တစ္ေယာက္အိပ္ခုတင္ေပၚမွာ ေနရွင္းသန္႕ လွဲအိပ္လိုက္ျပီး ပီပီ႕ ခါးကို ဖက္ကာရင္ခြင္ထဲ မ်က္နွာ ထည္႕လိုက္သည္..။
"..........."
"ေမာနင္း....ကစ္ေပး..."
"............"
မ်က္နွာေမာ႕ေပးလိုက္ေတာ႕ ျပံဳးေစ႕ေစ႕ ျဖင္႕ နွာေခါင္းရံႈ႕ျပသည္..။
"ပီပီေနာ္.....ညတုန္းက အေျပာမခံနိုင္လို႕ လႊတ္ေပးလိုက္ျပီးျပီ....ကစ္ေလာက္ေတာ႕ မတြန္႕တိုသင္႕ဘူး ထင္တယ္..."
YOU ARE READING
ျမဴခိုးမွိုင္းေဝ
Romance◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇ "ဘာကို စိုးရိမ္ေနတာလဲ... ငါ့ရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို သိေအာင္ မႀကိဳးစားစမ္းပါနဲ႕...လူေလာကမွာ ေနတာ ၾကာေလ....အမွား ပိုလုပ္မိေလပဲ..အဲေတာ့...နင့္ထက္ပိုမ်ားတဲ့ အမွားေတြလည္း လုပ္ခဲ့ဖူးၿပီးၿပီ......အမွားေပါင္းမ်ားစြာကို ျဖတ္ေက်ာ္ ျဖတ္ေလွ်ာက္ခ...
