love By the Rules Of Idol (Completed)

The end🖤

-გთხოვ დარჩი ჩემთან.... ათასჯერ ჩურჩულებს იუნგი.
უცბათ გამოდის ექიმი სწრაფად და სადღაც მიდის. ყველა ეკითხება რა მოხდაო მაგრამ იგი არაფერს პასუხობს. მალევე ბრუნდება იგი და ისევ რეანიმაციაში შედის.

^ ყველგან სიბნელეა.
-სად ვარ?...ვამბობ ჩვეულებრივ ტონით. ამდროს მის წინ სილუეტი ჩნდება.
-მამა?... გავიქეცი და მას ჩავეხუტე.
-ნუცა...შენ აქ რა გინდა?....აქ არ უნდა იყო?..ეს შეცდომაა.?
-კი მაგრამ სად ვარ?...მოიცა შენ?..აქ?...მე... თვალები ამიცრემლიანდა. ნუთუ იქ ვარ სადაც ვფიქრობ?...დავუსვი კითხვა მამას.
-კი...ახლავე უნდა გახვიდე აქედან...
-მამა არ მინდა შენი დატოვება...ვეუბნები და ცრემლები თავისით იკვლევენ გზას.
-მე სულ შენთან ვარ აი აქ....ეუბნება შვილს და გულზე ხელს ადებს.
-ძალიან მომენატრე...ვამბობ და მამას ვეხუტები.
-მეც მაგრამ აქედან უნდა გახვიდე...
-შენ?...
-მე ისედაც მკვდარი ვარ. შენ კი მათ ვერ დატოვებ....მითხრა და მარჯვნივ გაიშვირა ხელი. მარჯვნივ კი ბავშვები ჩანდნენ რომლებიც ტიროდნენ და განადგურებულები იყვნენ.
-ისინი შენ გელოდებიან....
უფრო და უფრო მომდის ცრემლები.
-შენ?...
ისევ იგივეს ვიმეორებ.
-მე წარსულს ჩავბარდი.... მეუბნება და ისიც ტირის. შეხედე როგორ უყვარხარ ყველას....მათ გამო...გთხოვ...მე ყოველთვის შენს გვერდით ვიქნები. ახლა კი იბრძოლე რომ ისევ მათთან დაბრუნდე. შენ ხომ შეყვარებული გელოდება. მითხრა და სევდიანად გამიღიმა.
-მიყვარხარ მამა. ვუთხარი და ჩავეხუტე.
-მეც ჩემო პრინცესა და მუდამ მეყვარები. თანდათან ყველაფერი თეთრდებოდა.
-მიდი ჩემო გოგო....მიყვიროდა მამა. მე ყოველთვის შენს გვერდით ვიქნები. ყველაფერი გათეთრდა და თვალებიც დამეხუჭა^
უკვე 5 წუთია რაც ექიმები მის გადარჩენას ცდილობენ. როდესაც იმედი ამოიწურა და ბოლო მუხტი მისცეს გოგონას მისი სული ისევ მოევლინა ამ ქვეყანას. ექიმებს გაეხარდათ რომ ახალგაზრდა გოგონა გადაარჩინეს.
დანარჩენებთან
მაშინ როდესაც ნუცამ სუნთქვა შეწყვიტა. ჯიმინს გონება გაეთიშა და უგონოდ დაეცა ძირს. ბაბვშვები მათთან მივარდნენ. გარდა იუნგისა ის ჯერკიდევ გაშეშებულ მდგომარეობაში იყო. ზუსტად 5 წუთის შემდეგ როდესაც ვერავინ მოასულიერა ჯიმინი რომელსაც პულსი აღარ ჰქონდა, თვითონვე ამოისუნთქა და თვალები გაახილა.
და ძმას შორის ძალიან დიდი კავშირი იყო რომელსაც წინ ვერაფერი აღუდგებოდა. ზუსტად მაშინ როდესაც ნუცამ სუნთქვა შექტყვიტა-იგივე მდგომარეობაში იყო ჯიმინიც. ზუსტად მაშინ როდესაც ნუცამ ამოისუნთქა-ჯიმინმაც ამოისუნთქა.
ჯიმინმა უბრალოდ იგივე იგრძნო რაც მისმა დამ. (ნუცა რომ მომკვდარიყო ჯიმინი ცოტახნით სუნთქვას შეწყვიტავდა მაგრამ მალევე ამოისუნთქვადა. ეს კი მათი კავშირის გამო იყო. ისინი ერთმანეთთან ძლიერად იყვნენ დაკავშირებულები).
ბიჭებიც მოვიდნენ ამასობაში.