𝐉𝐮𝐬𝐭 𝐀 𝐁𝐞𝐭 | •전정국•

•15•

Kατερινα Pov

"Κατερινα σε παρακαλω πρεπει να-"

"Μ-Μην μου πεις οτι πρεπει να ηρεμησω! Γιατι δεν γινεται αυτο!" Φωναξα και ο αδερφος μου με αγκαλιασε..

"H Sohyun θα γινει καλα.." Μου ειπε..

"Α-Αν δεν γινει καλα?" Του ειπα κοιτοντας τον..

"Θα γινει..θα το δεις.." Μου ειπε παιρνοντας το κεφαλι μου αναμεσα απο τις παλαμες του και φιλοντας με στο κουτελο..

Ξερω εχετε μπερδευτει..λοιπον περιμεντε να σας εξηγησω..

Θυμαστε την Sohyun ετσι? Την κοπελα που ειναι 19 και ειναι σαν την μεγαλη μου αδερφη..

Λοιπον...

•Flashback•

"Σε ευχαριστω που με εφερες Taehyung" Ειπα αγκαλιαζοντας τον..

"Τιποτα..τα λεμε αυριο στο σχολειο" Μου ειπε και με φιλησε στο κεφαλι καθως μπηκα μεσα..

Ο αδερφος μου δεν ειχε γυρησει ακομα οποτε καθησα στον καναπε βλεποντας σειρες..

[...]

Ξαφνικα η πορτα ανοιγει και μεσα μπαινει ο αδερφος μου αγχωμενος και δακρισμενος..

"Kang? Εισαι ενταξει τι-"

"Κατερινα παμε σε παρακαλω.." Μου ειπε ηρεμα και εγω σηκωθηκα απο την θεση μου και τον κοιταξα περιεργα.."Κατερινα..σε παρακαλω απλα ελα να φυγουμε!" Μου φωναξε ξαφνιαζοντας με και εγω ετρεξα προς αυτον και μπηκαμε στο αμαξι..

Φτασαμε στο νοσοκομιο και εγω κοιταξα τον αδερφο μου περιεργα..

Βγηκαμε και οι δυο απο το αμαξι και μπηκαμε στο νοσοκομειο..

Καθως περπαταγαμε ξαφνικα ειδα τον Garam να καθετε στις καρεκλες εξω απο μερικα δωματια ανυσηχος..

"Garam? Γιατι ειμα-" Δεν προλαβα να τελειωσω ενας γιατρος βγηκε απο ενα δωματιο..

"Η Kim Sohyun χειρουργειτε τωρα.." Ειπε ο γιατρος και ξαφνικα ενιωσα τα ποδια μου να μην με κρατανε αλλο..

Ο αδερφος μου το καταλαβε και με επιασε να μην πεσω καθως με εβαλε να κατσω στις καρεκλες..

"Η-Η Sohyun? Γιατι? Χειρουργειτε γιατι?" Ρωτησα και ο Garam με κοιταξε πιανοντας μου το χερι..

"Η Sohyun ειχε ατυχημα οσο οδηγουσε.." Μου ειπε και καταρευσα..

•end of flashback•

Τωρα νομιζω καταλαβατε γιατι ειμαι σε τετοια κατασταση..

"Μικρη μην ανυσηχεις..η Sohyun , απο οτι μας ειπαν οι γιατροι , εχει ξεπερασει τον κινδυνο.." Μου ειπε ο Garam..

"Κ-Και δηλαδη? Δ-Δεν θα την χασω?" Ρωτησα κοιτοντας μια τον Garam και μια τον Kang..

"Oχι" Ειπε ο Kang χαμογελοντας..

Ανακουγιστικα αλλα οχι..δεν μπορουσα να σταματησω να κλαιω..

Αν..Αν την εχανα και αυτη απο ατυχημα οπως εχασα και τους γονεις μου τοτε..δεν ξερω τι θα γινοταν..

Ενας γιατρος βγηκε απο το δωματιο που ηταν η Sohyun βγαζοντας τα γαντια του..

Μας κοιταξε με χαμογελο..

"Η Kim Sohyun ειναι μια χαρα και το χειρουργιο τελειωσε..θα μπορειτε να την δειτε σε μια ωρα και θα μπορει να βγει σε μια βδομαδα.." Μας ενημερωσε και ο Garam μου εσφυξε το χερι και μου χαμογελασε καθως ο αδεργος μου ευχαριστησε τον γιατρο..

[...]

"SOHYUN" Φωναξα τρεχοντας κοντα σε εκεινο το κρεβατι που ηταν..

"Γ-Γεια σου μικρη μου" Μου ειπε αδυναμα ενω χαμογελασε οσο μπορουσε..

Βλεποντας την τοσο αδυναμη και χτυπημενη..αρχιζα να βουρκωνω..αρχιζα να βουρκωνω απο την χαρα μου που δεν την εχασα..

"Σαμιαδι μ-μην κλαις" Μου ειπε και μου σκουπισε τα δακρια με το χερι της..

"Χαιρομαι που εισαι καλα" Της ειπα και χαμογελασε , οσο μπορουσε..

"Δ-Δεν θα με χασεις..ποτε..θα ειμαι παντα εδω για εσενα..αφου ξερεις οτι εισαι σαν την μικρη μου αδερφη και ξερεις πως ποτε δεν θα σε αφηνα.." Μου ειπε και χαμογελασα δακρυζοντας..

Αν δεν ειχαμε εγω και  ο Kang την Sohyun και τον Garam στην ζωη μας..

Η ζωη μας θα ηταν μια καταστροφη..