Empty Promises

/27/

"Σας το είπα πως θα την προλάβουμε" μουρμουρίζει ο Αχιλλέας και το μόνο που λαμβανει ως απάντηση είναι ένα χτύπημα στο πίσω μέρος του κεφαλιού του από την Κωνσταντίνα.

"Ναι, αλλά δεν χρειαζόταν να κάνεις εικοσι ώρες να διαλέξεις γλυκά" παραπονιέται η Μάγδα και ο Αχιλλέας ξεφυσαει.

"Έπρεπε να βρω τα καλύτερα για την Αθηνούλα μας "απαντάει και μου χαμογελάει.

"Τι θα κάνω μαζί σας μου λέτε;" τους λέω και γελάνε.

"Ήρθαμε να σε χαιρετησουμε" μου λέει ο Κώστας και κουνάνε όλοι τα κεφάλια τους θετικά.

"Σου πήραμε και μερικά δωράκια" λέει η Νασια και μου δίνει μια σακούλα που κρατούσε στα χέρια της.

"Δεν ήταν ανάγκη βρε παιδιά" απαντάω και βγάζω την ταινία που κρατούσε τη σακούλα κλειστη.

"Μην το σκέφτεσαι καν. Έπρεπε και παραεπρεπε." μου λέει ο Αγγελος και μου δίνει αλλη μια σακούλα που κρατούσε.

Ανοίγω τη σακούλα που μου έδωσε η Κωνσταντίνα και βγάζω από μέσα μια μεγάλη κορνίζα που χωριζοταν σε μικρότερες..

Καταλαβατε.

Τελος πάντων. Είχε μέσα πολλές φωτογραφίες μασ από τότε που αρχίσαμε να κάνουμε παρέα μέχρι και την τελευταία φορά που βγήκαμε όλοι μαζί.

Κοιταζοντας μια μια τις φωτογραφίες που είχαν βαλει τα παιδιά και θυμάμαι κάθε μία από αυτές τις στιγμές. Αφήνω μερικά δάκρυα να τρέξουν στο πρόσωπο μου, καθώς σκεφτομαι όλες τις αναμνήσεις μας.

Σκουπιζω το πρόσωπο μου και το βάζω ξανά μέσα στη σακούλα. Κοιτάζω στιγμιαία τα παιδιά και μου χαμογελούν.

Ανοίγω τη σακούλα που μου έδωσε ο Αγγελος και βγάζω από μέσα τρεις κορνίζες, όπου στην καθεμία είμαι εγώ με τα παιδιά. Ο Ανέστης,ο Αγγελος και η Ελένη.

Αυτά τα παιδιά μου στάθηκαν τρομερά. Με δέχτηκαν στην παρέα τους χωρίς δισταγμό.

"Σας αγαπω όλους πάρα πολύ." τους λέω και βάζω μέσα στη σακούλα τις κορνίζες. Αμέσως έρχονται και με αγκαλιάζουν όλοι μαζί.

"Εχουμε κατι ακόμα για σένα." λέει ο Κώστας και σπρώχνει διακριτικά τον Ιωνα. Αυτός τον κοιτάει στραβά και κάνει ένα βήμα πιο μπροστά από τους υπόλοιπους.

"Για να μην έχουμε μεγάλους προλόγους, το παιδί μας από εδώ δεν ήθελε να σου δώσει κάτι μόνος του γιατί θεωρούσε πως δεν είναι σωστό. Αλλά εμείς, η απίστευτη παρέα σου, τον βρίζαμε για τουλάχιστον τρεις μέρες." μου λέει ο Αγγελος και ο Ιωνάς θελει τόσο πολύ να τρέξει αυτή τη στιγμή.