Σαν Μπαμπάς

32º κεφάλαιο

Μετά από δύο εβδομάδες

Άνοιξα τα μάτια μου με δυσκολία! Ο ήλιος ήταν πιο φωτεινός από ποτέ!

Θεέ μου πόσο καιρό κοιμάμαι? Νιώθω το σώμα μου να καίγεται από την ζέστη! Και τι δωμάτιο είναι αυτό? Που βρίσκομαι?

Κοιμόμουν σε ένα διπλό κρεβάτι! Μια εντυπωσιακή κουνουπιέρα ήταν τριγύρω και το δωμάτιο γεμάτο με απαλά χρώματα. Η μπαλκονόπορτα ήταν ανοιχτή και εγώ πλησίασα για να μείνω άφωνη.

Μπροστά μου ήταν μια καταγάλανη θάλασσα να χτυπά με μικρά κυματάκια την χρυσή άμμο.

"Αποκλείεται! Ονειρεύομαι?"ρώτησα τον εαυτό μου

Ένας καθρέπτης διακόσμιζε κομψά έναν ολόκληρο τοίχο και εγώ κοιτάχτηκα από πάνω μέχρι κάτω.

Η πληγή που είχα κάνει είχε σχεδόν εξαφανιστεί, ένα υπέροχο μακρύ λευκό αέρατο φόρεμα έπεφτε απαλά από τους ώμους ως τα πόδια μου.

"Σίγουρα ονειρεύομαι!"

Πλησίασα και άνοιξα την πόρτα! Το σπίτι φαίνεται να είχε δύο ορόφους! Ήταν ένα μικρό παλάτι, όπως ακριβώς το σκεφτόμουν πριν από χρόνια!

Τα πόδια μου ακούμπησαν στο καταπράσινο γρασίδι, μια πισίνα κοσμούσε δίπλα σε αυτήν την βίλα και ξαπλώστρες ήταν τριγύρω.

"Μακάρι να είχα κι εγώ κάτι τέτοιο!"είπα και γέλασα

Πίσω από το σπίτι υπήρχαν φοίνικες και δέντρα παντού, ήταν όντως σαν ένα όνειρο όλο αυτό! Πλησίασα αρκετά ώστε τα πόδια μου να ακουμπούν την ζεστή άμμο, περπάτησα λίγο και ύστερα φώναξα!

"ΕΙΝΑΙ ΚΆΝΕΙΣ ΕΔΏ?"

Κοίταξα προς την θάλασσα και ένιωσα πως κάτι με πλησιάζει.

"ΕΜΜΑ?"ακούστηκε μια φωνή να κολυμπά προς το μέρος μου από την θάλασσα

"Δεν μπορεί!"αναφώνησα και χαμογέλασα

"ΜΩΡΟ ΜΟΥ?"ήρθε τρέχοντας προς το μέρος μου και με έβαλε στην αγκαλιά του

"Ντάνιελ! Τι γίνεται? Ονειρεύομαι?"ρώτησα μπερδεμένη

"Σσσς! Άσε με λίγο να σε απολαύσω!"είπε και ένωσε τα χείλη μας

Το φιλί του ήταν άγριο και κτητικό, τα χέρια του τυλίχθηκαν γύρω από την μέση μου σφιχτά και ταξίδευαν στο σώμα μου.

Απομακρύνθηκε πρώτος για να πάρουμε ανάσα και εγώ χαμογέλασα.

"Τι μου συνέβη?"

"Έχασες πολύ αίμα και ήσουν σε κόμμα, έλεγαν πως δεν θα ξυπνήσεις! Κι όμως ξύπνησες! Γιατί είσαι μαχήτρια!"

"Ναι αλλά είσαι πατέρας μου, τι θα πει ο κόσμος?"ρώτησα λυπημένα

"Σε αυτό το νησί είμαστε μόνο οι δυο μας! Μόνο εσύ και εγώ!"

"Θες να πεις...."

"Ναι, αυτό είναι το σπίτι μας!"

"Και ο στρατός? Τι απέγινε η δουλειά μου?"ρώτησα μπερδεμένη

"Την ανέλαβε ο Τζέισον! Εσύ αν θες μπορείς να δουλεύεις από εδώ! Δεν θέλω να ρισκάρεις ξανά! Ο Κάρτερ πέθανε με τα χέρια μου και εδώ που είμαστε δεν έχεις να φοβάσαι για τίποτα!"

"Γιατί τον σκότωσες?"ρώτησα εν τέλει

"Γιατί ο Ρας ήταν αδελφός του! Ο Κάρτερ βοηθούσε τόσο καιρό τον Ρας να βγαίνει έξω ανενόχλητος! Αυτοί οι δύο πήγαν να σε τρελάνουν! Σου είπε ψέματα για τότε που σε βρήκε!"

"Δηλαδή?"ρώτησα

"Αυτός σε χτύπησε και δεν ήταν μόνος, ήταν και ο Μαξ στο κόλπο!"

"Για αυτό μου πετούσε ο Μαξ όλη την ώρα υπονοούμενα!"διαπίστωσα

"Ήταν όλα ένα καλά οργανωμένο σχέδιο!"

"Δεν θέλω να δω ποτέ ξανά κανέναν τους! Μόνο εσύ ήσουν πάντα εκεί για μένα, κι εγώ σου μίλησα τόσο άσχημα τότε που έμαθα για την μητέρα μου!"είπα μετανιωμένη

"Δεν φταις εσύ! Ξέρω πως με αγαπάς! Το νιώθω ακόμα και όταν αναπνέεις κοντά μου!"

"Δεν μπορούσα να σε ξεχάσω! Δεν μπόρεσα και δεν θέλω!"είπα και τον τράβηξα πάνω μου φιλώντας

"Κανένας δεν θα σε αγγίζει πια! Τώρα είσαι δική μου, όλη δική μου!"

"Με αγαπάς?"

"Σε λατρεύω!"μου ψιθύρισε

"Αχχ Daddy μου!"είπα μέσα στις ανάσες μου

Τελείωσε η ιστορία μας! Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εσάς που στηρίξατε την ιστορία μου και φτάσατε μέχρι το τέλος της! Ελπίζω να σας άρεσαν πραγματικά τα κεφάλαια που μοιράστηκα μαζί σας, θα τα πούμε σύντομα με την καινούργια ιστορία που ετοιμάζω!