Zapomniane przeznaczenie

Prolog

-Dlaczego przyprowadziłeś mnie w to miejsce.

-Nie pamiętasz go?

- Oczywiście, że pamiętam. To tutaj cię poznałam.

- Najcudowniejszy dzień w moim życiu. Kto by pomyślał, że wyprawa w opuszczone ruiny może być taka korzystna.

- Cieszę się, że ta belka spadła na moją głowę. Hahaha.

- Hahaha no wiesz. To chyba nie dobrze.

- Skoro cię poznałam i to w takich okolicznościach, to było przeznaczenie.

- Kocham cię.

- Ja ciebie też.

- Nie potrafiłbym żyć bez ciebie. Jesteś dla mnie wszystkim.

- A ty dla mnie.