roommate*ოთახის მეზობელი🔞{jikook}(დასრულებული)

[11] 👨‍❤️‍👨

-შენ აქ რა გინდა?-თვალები გაკვირვებული დამხვდა ოთახიდან გამოსულს ამან რაა ჯინის სახლშიც ასე უბრალოდ შემოაღწია?

-შენი აზრით?

-აქ რატომ ხარ? წადი

-აქ შენთვის ვარ ასე, რომ არ წავალ..-რა წასვლაზეა ლაპარაკი უფრო ჩემსკენ სიარული დაიწყო...ოჰ ჯონგუკ ეს შენი მაცდური შარმი.

-ჯიინ! .... ჯიიიინნ?!

-ჯინი სახლში არაა მარტოები ვართ-საყვარლად ჩამიღიმა და კედელთან ზუსტად ისე მიმიმწყვდია როგორც სადღაც ერთი თვის წინ, მაშინ პირველად, რომ ვნახე..თუმცა მაშინ მე ვნახე პირველად მას ენაცვალე ორი წელი თვალი არ მოუშორებია ჩემთვის..იდიოტი!

-გაიწიე თავი დამანებე! ჯერ არ დამვიწყებია ის რაც გააკეთე!-ვუთხარი და ხელი მივკარი

-პატარავ რა მონდომებული ხარ?-სიცილით მითხრა და ჩემი ოთახისკენ წავიდა-მე ვიცი რაც გინდა!

-სად მიდიხარ?..არაფერიც არ მინდა ახლა შენი აქედან წასვლის მეტი ჯონგუკ!-თან გავეკიდე, მაგრამ ჩემი ოთახის მოხურულ ყავისფერ კართან გაჩერდა..ჰაჰ ისე რაღა ჩემი ოთახი გუშინ მოვედი აქ და ღამეც ჩემი იდიოტური ფიქრების გამო ვერც კი დავიძინე.

-მოდი აქ!-ხელი მაჯაში ძლიერად ჩამკიდა და ოთახში შემათრია ფაქტიურად მაგრამ არც მე მერჩის ძალა, სანამ ლოგინამდე მიიმიყვანა და უეჭველი ვიცი, რომ ლოგინამდე უნდოდა ჩემი მიყვანა ისეთი წმინდანი არაა რომ დავეჯინე და აეხსნა როგორც ნორმალური ადამიანი! ხელი გავაშვებინე და თვალებში ისე ვუყურებდი გეგონება ვეჯიბრებოდით ვინ არ დაახამხამებდა თვალებს.

-რას მიყურებ?-ჩამოყალიბებული სახით ვკითხე.

-ღმერთოო, ვერ გაუძლებს ჩემი გული ამდენს-სიცილით მიპასუხა და ლოყებზე ძლიერად მომიჭირა ხელი-ვგიჟდები შენს ლოყებზე!

-ხელი გამიშვი-ვეწვალე მაგრამ ვერ გავაშვებინე.

-მითუმეტეს როცა ბრაზდები-ისევ სიცილი დაიწყო და ვერც მივხვდი ისე უცებ მაკოცა