BE MY CURE

CHAPTER THREE

"Huminahon ka, Aza." Owen said, calmly.

Owen, Enzo and Eufemia stood up from their seats. Lumapit sila sa 'kin na para bang alam nila ang susunod kong gagawin. Hindi ako nagpapigil sa kanila, itinabi ko ang upuang humaharang sa daanan ko at mabilis na naglakad palapit kay Vaughn.

"Aza, malalagot tayo nito e." reklamo ni Eufemia. Halatang-halata sa mukha nito ang pag-aalala.

"Kakausapin ko lang." sagot ko.

Kasalukuyan na akong nakatayo sa tabi ng lamesa nito ngunit hindi ako nito tinanaw o tinignan man lang.

He stayed still without even uttering a single word.

"Hindi ka man lang ba magpapa-salamat sa taong napahamak para lang mailigtas ka?" I started.

Tumingin ito saglit sa 'kin at umaktong walang narinig.

"Hindi ako mapupunta dito kung hindi dahil sa 'yo." I added.

"Nakikinig ka ba—

Bigla akong natigilan nang tumayo ito sa kinauupuan niya. He gaze at me. Sinalubong nito ang mga mata kong nanliliksi sa inis.

I felt something weird. My eyes enthralled by his coal-black pair of eyes framed with darling lashes and thick well-formed eyebrows, his face is expressionless—a little melancholy with a firmly set in place bladed nose and burrowed cheekbones which became more attractive because of his thin heart-shaped lips.

I came back to my proper senses when I realized that he's already walking away from me.

"I'm still talking to you! Thank you lang hindi mo masabi-sabi?" I said, raising my voice for him to hear it loud and clear.

It made him stop from walking. I ran towards his direction and faced him furiously.

"Aren't you grateful? Nailigtas kita mula sa kamatayan mo." I said, holding my temper.

"I have nothing to be grateful of." Sagot nito nang wala man lang pinakitang ekspresyon.

"I saved you from death—

"Why would I thank someone who stopped me from doing what I want?"

That caught me off guard. Namutla ako sa sinabi nito. Is he saying that I just risked my life for nothing?

Pinagmasdan ko itong lumakad palayo sa 'kin at isinuot ulit ang hood sa ulo niya. Nang mawala na ito sa paningin ko, nilapitan ako nina Owen, Enzo, at Eufemia, sumunod naman ang weirdong si Chantal.

"Okay ka lang ba?" Tanong ni Owen habang hinamas-himas ang likod ko.

"Of course, bakit naman hindi?" I said.

Nagtinginan silang tatlo na para bang may tinatagong sila lang nakakaalam.

"What a show." wika ni Chantal habang palakad palayo sa 'min.

Bumalik na kami sa mga kwarto namin pero bago 'yon, ipinaliwanag muna sa 'kin lahat ni Eufemia ang mga bagay na dapat kong maintindihan habang andito ako.

Ipinaliwanag niya sa 'kin ang mga kakaibang kondisyon nila sa 'kin.

Owen was diagnosed with Dissociative Identity Disorder or the multiple personality disorder, he has three different identities. Napunta siya sa hospital na 'to noong kinse anyos siya dahil sa nagawang pagpatay sa kanyang ina. Kinakatakutan siya ng pamilya niya dahil anumang oras o panahon ay pwedeng mag-iba ang ugali nito.