FORCED MARRIAGE
CHAPTER 12(Dont tell him)
WRITTEN BY VAUGHNYUME
DENICE'S POV
DINUDUGO ako at diko alam ang gagawin ko, Dahil dun sa motor na humaharurot kaya na pasadlak ako sa sahig
Para akong naestatwa
Lumapit si Kian ng puno ng pag aalala
"Ayos ka lang ba?" Nag aalalang tanong nya pero di ko nasagot dahil ang tanging tumatakbo sa isip ko ngayon ay ang baby ko
"SHIT! dinudugo ka!" Napamurang aniya at nag madali akong binuhat
Nakasakay ako sa taxi at nagpapahatid sa malapit na hospital
Di ko mapihilan ang luha ko kakaisip sa kung anong maaaring mangyari sa baby ko sa mga oras nato
"Denice, papunta na tayo sa hospital" puno ng pag aalala aniya
Ilang minuto lang ang tinagal ay nakarating na kami sa hospital dali dali akong itinakbo ni Kian sa ER at di parin matigilan ang pag iyak ko
Nang makapasok ako sa ER para tignan ay nagdilim ang paningin ko at di ko na alam ang sumunod na nangyari
Naimulat ko ang mata ko sa isang puting kwarto at nagising rin akong may mga nakakabit na aparato sa katawan ko
At kung hindi man ako nag kakamali ay nasa hospital ako-- oo naalala ko na nasa hospital ako
No! Yung baby ko? Okay lang ba sya?
Hindi ko kakayanin pag nawala sya!
Inikot ko ang mga mata ko sa paligid at pumunta sa kinauupuan ni Kian.............. nagsalubong ang mga mata namin at kitang kita ang pag aalala nito
Lalapit na sana sya ng bigla nalang bumukas ang pinto at pumasok ang doktor
"How is she?" Tanong ni Kian sa doktor
"She's fine and goodnews because the baby is safe" paliwanag ng doctor at nakahinga ako ng maluwag
"Your lucky miss, your husband took you here before its too late" nakangiting ani ng doctor
"He's not---" pagtatama ko ng sumingit si Kian
"Your Pre-pregnant?" Nagtatakang saad nya habang nakatingin sakin
Di ako nakasagot sa tanong nya dahil nakaramdam ako ng kaba at alam ko din namang galit sya
Sino ba namang hindi? Eh kaibigan ko rin sya pero di ko sya sinabihan
"Doc, can you leave us for a while?" Nagtitimping ani ni Kian habang tumingin sa gawi ng doctor
Ginawa yung ng doctor at rinig ko ang pag bukas sara ng pinto na nagpapahiwatig ng paglabas nya
Natahimik kami ng ilang minuto ngunit agad ding binasag yon ni Kian
"Answer me!" Galit na ani nya
"Y-yes" nauutal na ani ko at nagsimulang tumulo ang luha ko
Napansin naman yun ni Kian kaya sya umupo sa tabi ko at niyakap ako
"Sorry" aniya habang tinatapik ang likod ko "Sorry kung nasigawan kita"
Pinatahan nya ko at inabot din yun ng ilang minuto hanggang sa makabawi ako..........
Hindi naman yung pagsigaw nya kanina ang dahilan ng pag iyak ko kundi si Kristan................ natatakot ako kasi may nakaalam nanaman at baka malaman na ni Kristan at kunin ang anak ko sakin o baka pilitin nya akong ipalaglag ang anak ko
"Alam na ba ni Kristan?" Nag aalalang tanong ni Kian bago bumitaw sa pagkayap sakin
"No! And please dont tell him please" pagmamakaawa ko "Im begging you"
"Fine........... i wont tell him but when do you want to tell him?" Aniya at napaisip ako
Kailan nga ba? O di na talaga?
"I dont know" nag aalangang sagot ko
"What?!" Puno nang pagkagulat ang tono nya "you dont know or wala ka talagang balak na sabihin ang totoo?" Dagdag nya at nashock ako
"You cant hide it forever, lalaki ang tyan mo-- wait no malaki na ang tyan mo" aniya at alam ko yun
"I know! And i really dont know kung kailan ko sasabihin at kung pwedeng wag nang sabihin ay gagawin ko" mahinahon saad ko habang nag pipigik ng luha
"Natatakot ako..............." dagdag ko at tumulo na ang luha ko
Ramdam kong napatingin sya sakin ng sabihin ko yun at alam kong nagtataka na sya sa mga sinasabi ko kaya kailangan kong ipaliwanag sa kanya
"Natatakot ako na baka kunin nya sakin ang baby ko pero ayaw ko namang lumaki na walang kinikilalang ama tong baby ko pero............ please wag mong sasabihin kay Kristan.............. ako ng bahala" paliwanag ko habang nakikiusap "Im begging you"
"No need for beg Denice, i wont tell him and i promise" aniya at niyakap ako ulit
Makalipas ang ilang minuto mula nong nagtapat ako ay dumating ang doctor at sinabing kailangan kong maconfine dito ngunit nag pumilit ako na umuwi na dahil malalaman toh ni Alice at maaring mapunta rin ito kay Kristan
Kaya pinilit ko na umalis na, noong una ay ayaw pa ni Kian pero pumayag din toh basta kailangan kong magpahinga
Nakarating kami sa Hotel habang inaalalayan ako ni Kian at napilitan pa kaming bumili ng bagong damit dahil may dugo na ang suot ko kanina
Inihatid ako ni Kian sa Hotel room ko at pinaghanda nya rin ako ng makakain and as usual ay may cheese yun
Sabay kaming kumain at inaalalayan nya parin ako kahit saan ako magpunta
At nang gumabi ay aalis na sana ito ng pigilan ko
"Thank you sa lahat Kian and Im sorry sa kanina" nakayukong aniya ko habang hawak ang kamay nya
Tumango nalang sya at nagpahiwatig na ok lang yun saka lumapit ito at hinalikan ako sa no
"Goodnight" aniya at ngumiti bago tuluyang lumabas
Its around 7 nang nagising ako dahil sa gutom
Kaya nagkusa akong nag handa ng easy-to-cook na dala ni Kian nung isang araw dahil daw baka maguto ako at ang takaw takaw ko
Naligo muna ako at naisip yung kagabi
Galit kaya sya?
Ninamnam ko ang kinakain ko hanggang sa matapos ng biglang may kumatok sa pinto at alam ko na kung sino ito
Pagbukas ng pinto ay sumalubong sakinang magandang ngiti ni Kian at ang pagbati nito "Goodmorning"
"Goodmoring?" Nag aalangan kong sagot dahil sa inaarte nya ngayon ay parang walang nangyare kahapon
"Kumain kana?" Tanong nya at tumango ako bilang sagot
"So, alis na tayo?" Tanong nya at ngiti ako
"Tara" ani ko at lkinuha nya ang laguage ko
We arrived at the airport ng eksaktong oras at sumakay din kami agad ng eroplano
Sobrang tahimik sa loob ng eroplano ay parang may nagaganap na pamisa sa loob dahil tanging piloyo langang nag sasalita
Hanggang sa basagin yun ni Kian
"Anong gagawin mo pag uwi?" Aniya at nilingon ko sya
"Wala naman siguro kaya matutulog nalang ako" ani ko at nginitian sya
Muling tumahimik ang lahat hanggang sa di ko namanlayan na nakatulog nako
Matagal ang naging byahe at nagising nalang ako dahil sa pavyugyog ni Kian sakin at may kakaiba akong naramdaman ng nung makatapak ako sa labas ng eroplano habang kasunod si Kian
Kinakabahan ako.................pero bakit?
BINABASA MO ANG
Forced Marriage |As #1
Romance"Maybe our fate is against us, na di ito ang tamang panahon upang magmahalan kaming dalawa and maybe lahat ng ito ay kailangan din pakawalan sa huli, dahil kami lang din ang masasaktan." -Denice Denice, A girl who want to be with the man she loves f...
