TEĞMENİM

ÖZÜR

Nur adamın omzunda şaşkınlıkla donup kalırken etraftaki insanların garip bakışlarını üzerinde hissediyordu.

"Mert bırak beni napıyosun sen?!!"

Mert yürüyerek bir eliyle kızı tutarken diğer eliyle sigarasını içmeye devam ediyordu. Neydi bu rahatlık?! Nur daha fazla rezil olmamak için sessiz kalsa da sabrı tükeniyordu.

"Beni hemen bırakmazsan çığlık atıcam!"

Mert sonunda yolun karşısında durdu ve izmariti yere atıp üstüne bastı.

"Başüstüne..."

Kızı omzundan kucağına indirip hızlı bir hareketle bir arabaya bindirdiğinde Nur ne olduğunu anlayamamıştı. Teğmen üzerinden çekilmeden kenardaki emniyet kemerini çekip taktı.

Nur şaşkınlıkla adamın seri hareketlerini izliyordu. Mert yavaşça geri çekildiğinde burun buruna geldiler. Adamın nefesi yüzünü yavaşça okşayınca tüyleri diken diken oldu. İşte yine oluyordu! Bu adam bu kadar yakınındayken ona doğru çekiliyordu! Bu kokuya karşı koyamıyordu. Ama bu sefer yenilmeyecekti. Hızla başını yana çevirdi.

Mert her seferinde gafil avlanmaktan yorulmuştu. Neden bilmiyordu ama bu kadına öyle bir çekim duyuyordu ki bazen zihninin kontrolünü kaybettiğini sanıyordu. Kendine küfrederek geri çekildi ve kapıyı kapatıp şoför koltuğuna dolandı. İşleri düzeltiyim derken daha da içinden çıkılmaz bir hale getiriyordu! Arabaya bindiği an kapıları kilitledi. Birden kıza döndüğünde tam tahmin ettiği gibi kız emniyet kemerini çıkarmış kapıyı zorluyordu.

"Aç şu kapıyı manyak herif! İnsan kaçırmak bu! Seni hapse tıkarım!"

Mert kızın dağılmış sarı saçlarına bakarak sırıttı.

"Bana hiçbir şey yapamazsın. Sadece beni iki dakika dinlemeni söylemiştim."

Nur bir yere varamayacağını anlayınca adama döndü.

"Tamam dinliyorum. İki dakikan var."

Mert kıza göz devirip önüne dönüp kontağı çevirdi.

"Kemerini tak."

Kız kıpırdamadan adama bakmaya devam edince Mert direksiyonu yola kırıp kıza yan gözle baktı.

"Sen takmazsan ben takarım."

Nur pes edip derin bir nefes aldı ve kemeri taktı.

"Nereye gidiyoruz?"

Adamdan ses çıkmayınca Nur öfkeyle önüne döndü. On dakikalık yol boyunca kimse konuşmadı. Bir süre sonra yüksek bir uçurumun kenarında durmuşlardı. Burdan tüm şehir görünüyordu.

İkisi de bir süre susup manzarayı izlediler. Uzayıp giden sessizlik çok sinir bozucuydu. Mert ne diyeceğini nasıl diyeceğini düşünüyordu. Ne zor şeydi be bu! Hayatı boyunca uğraştığı tek kadın kız kardeşiydi ama onun gönlünü almak başka bir şeydi. Daha fazla dayanamayıp sessizliği bozdu.

"Özür dilerim."

Adamın hızlıca söylediği şey Nur'da gülme isteği yaratmıştı. Kahretsin bunu bu adamdan duymak çok garipti! Gülmesini bastırmaya çalışarak adama döndü.

"Ne dedin?"

Mert de derin bir nefes alıp kıza döndü.

"Ya kızım...özür dilerim anla işte...kusura bakma."

Nur gözlerini kaçırıp duran adama daha fazla dayanamayıp gülmeye başladı. Mert kıza kaşlarını çatıp bakmaya başlayınca kızın gülüşü kahkahaya dönüştü. Nur hemen elini ağzına kapayarak kendini bastırmaya çalıştı.