her nasıl olduysa ölmedim senin yanındayken, şükürler olsun. lavaboya girmiştik, hemde erkeklerinkine. harbi salaksın joe, kibarlık yapıp benim ait olduğum yere gitmeliydik.
"su tutarsak hemen geçer, bekle biraz."
"istemiyorum." elimi çekmeye çalışıyorum ellerinden. yaram umrumda değil joe anla artık, sadece karşından siktirip gitmek istiyorum. biraz daha suratıma bakarsan ne kadar çirkin olduğumu görürsün diye ödüm kopuyordu. yanından gitmeliydim, tek düşündüğüm şey buydu.
"hayır, bekle dedim."
"gerek yok, lütfen bırak." sesim çıkmıyordu ve sen bunun farkına varmıştın. sana bunu başta dediğimde dinlemeliydin. gördün işte beyinsizliğimle dikkatini çektim.
"sadece yardım etmek istedim." biliyorum, biliyorum birtanem. seni korkuttuğum içinde kendimi öldürmek istiyorum. seni orada rahatlatmak için konuşmam gerekirdi bunu da biliyorum fakat bu sana karşı yapacağım en son şeydi.
"ama kanamaya devam ediyor." dedin tekrar gözlerini elimden ayırmayıp. bu yardımına değmezdim ama sen ısrar ediyordun. acımıştın belki bana ki bunun başka açıklaması yok. acımıştın bana, çaresizliğimi ve güçsüzlüğüme şait olmuştun.
elimi kavradın tekrar ve durmadan suyu açıp tekrar altına koydun. ne yapıyordun sen? yardım istemeyen birine zorla yardım ediyordun.
ne yapacağımı kestiremezken bu sefer senden kaçamadığım için ağlıyordum, halbuki bugün okula özensiz gelmiştim ve sen beni görmekle kalmamış benimle tanışmıştın.
tekrar ani bir düşünce karmaşıklığı yaşayıp elimi acıyacağını bilsem bile hızla çektim o güzel ellerinden.
"bırak dedim sana!"
