KUZEN

Mucize: Bölüm 2

Satır arası yorumlarınız beni mutlu eder✨💙

∆Alexia Mia Moon∆

Elimi gelinliğimin uzun eteğinde gezdirirken aynadaki yansımama bakarak gülümsedim. Gerçekten mutlu hissediyordum ve bunun olduğuna inanmakta zorluk çekiyordum.

Bembeyaz odada gece mavisi dağınık topuz saçlarım ve lacivert gözlerim ortaya çıkıyordu. Dudağımda kırmızı bir ruj vardı ve dışarıdan gelen müzik sesini mırıldanırken hafifçe dudaklarım hareket ediyordu.

Bugün evleneceğim gündü ve ben buna inanamıyordum.

Felix arkadan gelip belime sarıldığında ellerimi onun elleri üstüne koydum. Aynadaki yansımamıza birkaç saniye baktıktan sonra boynum ile yanağım arasındaki küçük bir noktaya öpücük kondurdu ve beni kendisine çevirdi.

"Harika görünüyorsun." dediğinde gülümsedim.

"Çünkü ben mükemmelim." diyerek böbürlendiğimde güldü. "Bana kibir çuvalı diyene bak."

İkimiz gülüşürken içeri birden Marinette daldı. "Zamanı geldi!"

Aynı geldiği gibi hızla giderken, biz Felix ile heyecanla el tutuştuk ve beyaz, büyük çadırdan çıktık.

Yemyeşil bir kırdaydık. Gideceğimiz yollarda papatyalar vardı. Etrafta bir sürü masa ve tanıdığım tanımadığım bir sürü insan vardı. İleride Max'i gördüğümde ona gülümsemiştim. O da bana baş parmağını kaldırıp alkışlamaya devam etmişti.

Sonunda evlilik yemini edeceğimiz yere vardığımızda alkışlar sustu.

"Bugün bu iki güzel insanın hayatlarını birleştirmek için toplandık..." Ve bir sürü gereksiz prosedürden sonra sonunda beklediğim an gelmişti.

"Gelini öpebilirsiniz."

Felix gülümseyerek bana yaklaşırken gözlerimi yumdum ve gelecek öpücüğü bekledim.

Kafama yastık yedim.

"N'oluyor ya?"

Sızlanarak gözlerimi araladığımda gözlerim kapanmak için adeta yalvarıyordu. Gözüme giren güneş ile onları daha fazla zorlanamadım ve gözlerimi kapatıp kafama yanımda duran pikeyi çektim.

Biri pikeyi çekistirmeye başladığında homurdandım. "Beni uykuyla yalnız bırak ve defol."

Zaten güzelim rüyamı da bölmüştü!

"Kalk artık Alexia! Yoksa Felix'i çağıracağım ve onun uyandırma yöntemleri daha beterdir."

Haykırarak "Sende bana yastıkla vurdun be!" dediğimde bir anda gerçek yüzüme çarptı. Bana yastıkla vurmuştu!

Pikeyi aniden kafamdan çekerek Adrien'a baktığımda beceriksizce sırıttığını gördüm. "Kaçmak için beş saniyen var Agreste."

Odadan adeta depar atarak çıktığında bağırdım. "Bir, iki, beş!"

Hızlıca yataktan kalkıp koşmaya çalıştığımda daha demin kopmak istemezcesine sarıldığım pikenin gazabına uğrayıp yere yapıştım.