Ugly ⚢ han + chaeryeong ✔

0.9

"Yemek vakti!" Changbin'in sesi ardından gülerek koridorda yürümeye başladık. Yemek katına ulaşabilmek için bu uzunca koridorda öncelikle merdivenlere ulaşmamız lazımdı. Yemek saati geldiğinde tüm koridorlar dolu oluyordu ama biz biraz geciktiğimizden koridorda yalnızca biz vardık.

"Neden..." Duyduğum tanıdık sesle kaşlarımı çattım. "Siz gidin. Ben geliyorum." Felix kafa salladı. "Biz senin tepsini hazırlarız." Kafa salladım. "Teşekkürler."

Onlar uzaklaştığı anda kızlar tuvaletine yaklaştım. "Chaeryeong?" Bir müddet ses gelmedi. Tuvalet kapısının yanındaki duvarda ses vermesini bekledim. "Chaeryeong, sensin değil mi?"

"Evet Jisung." Başımı eğerek sesin geldiği yöne sırtımı döndüm. Ardından yere çöküp oturdum ve dizlerimi kendime çektim. "Chaeryeong neden mutluluk her insana uğramıyor?"

Derin bir nefes aldım. "Yine kime kırıldın Chaeryeong? Bunları seninle daha kaç kez konuşmalıyım?" Bir müddet ses gelmedi. Başımı da duvara yasladım ve yutkundum. "Okuldan birkaç kız çirkinliğimi konuşuyorlardı. O an senden nefret ettim Jisung, beni yalanlarına inandırdığın için."

Omuzlarımı düşürdüm. "Demek daha kim olduklarını bilmediğin insanlara güvenecek kadar güvenmiyordun bana Chaeryeong." Anında konuştu. "Öyle değil. İnsanların çirkin dediği bu yüze güzel demekte inat ettin. Neden?"

İç çektim. "Çünkü ben geçen sene insanların çirkin dediği o güzellik yüzünden aşık içine düştüm." Cümlelerim ardından gözlerimi yumarak başımı duvara vurdum. Ne gerek vardı bunu söylemeye?

"Al işte. İtiraf etmiş oldum. Sana bunu açıklayıp seni sıkmak istemezdim. Özür dilerim Chaeryeong." Hala bir ses gelmiyordu. Gülümsedim. "Geçen sene yüzün gülüyordu Chaeryeong. Arkadaşlarınla gülümsüyordun sürekli. Bir kere gördüm, iki kere gördüm ama geçen sene çok kez çıktın karşıma. En sonunda karşıma her çıkışında kalbimin deliliğinde anladım. Sana çoktan aşık olmuşum."

Gözlerimin dolması ile burnumu çektim. "Her seferinde intihar etmen beni müthiş üzüyordu. Her gece seni bir şekilde nasıl ikna edebilirim, seni nasıl geçen sene ki gibi mutlu ederim diye düşünmekten kafayı yiyordum."

Hala bir ses gelmiyordu. Muhtemelen saçmalıklarımı dinliyordu.

"Bir sene de ne değişip de bu kız bu kadar üzülmüş olabilir diye düşünmekten kafayı yiyorum sene başından beri! Geçen gün lunaparkta çocuk gibiydin ve ben hiç bu kadar mutlu olduğumu hatırlamıyorum."

Gülümsedim. "O çarpışan arabalara beni zorla götürmek için elimi tuttuğunda kalbim ağzımda atmaya başladı. Ve evet Chaeryeong; ben, sen ve başkalarının filtreleyip beğenmedikleri yüz yüzünden geceleri uyuyamadım, aklımdan çıkmadı, hüznün sonunu yaşadım."

Ayağa kalkmanın ardından üstümü silkeledim. "Yemek katına ineceğim. Sen de gel. Aç kalma."