STILL WITH YOU (AS#1) COMPLETED

TWENTY FOUR

Sometimes the wrong choices bring us to the right places but I'm on the wrong path but it is a good thing because I will never hurt my love one again but it hurts for me. Ang sakit lang isipin na handa akong masaktan para lang sa taong mahal ko.

Hindi ko alam kung saan ko patatakbuhin ang isipan ko nung gabi iyon dahil ang dami gumugulo mula sa nalaman ko. Una yung pagtanggap ko sa pagkawala niya na hindi ko labis pinapaniwalaan dahil hindi matangap ng puso ko na wala na siya. Pangalawa yung mga nalaman ko sa nakaraan. Hindi ko alam kung ano iisipin ko tungkol dito, lalo na yung sinabing minahal ako ng anak niya.

Gusto kong maniwala dahil ito ang sinisigaw ng puso ko, umaasa na totoo pero nakagawa siya ng bagay para masaktan kami noon. Hindi ko man alam kung ano ito pero ayoko nalang alamin dahil masasaktan ako, o kaya siguro dahil alam ko nadala lang siya ng sakit ng akalain niyang may relasyon ang mommy ko at ama niya tulad ng pagisiip ko noon.

Matagal akong ginulo ng pagiisip tungkol dito. Hindi ko alam kung paano ako nakatulog sa gabi iyon. Siguro dahil sa maraming iniisip dahil sa mga nalaman mga katotohanan ang dahilan ng pagkapagod ko, at ang nararamdaman sakit sa lahat ng nalaman ng hindi maunawaan at matanggap ng puso ko.

Kinabukasan. Nagising ako ng maramdaman ang paglandas ng aking luha. Cry it all until you'll feel better, I'm lost right now, I want to cry everysecond, I want erase my pain I have after what happend last night, I want to end this sadness and be happy again like before. I want to refresh my mind and clear all my problems and just have fun with my life.

Kailan kong makalimot sa sakit dahil pinapatay nila ako ngayon. Minsan hindi ko maiwasan itanong sa sarili ko tapos na kaya akong masaktan? Kung hindi pa tapos, meron bang bagay na lubusan ako masasaktan sa lahat na nagyari sa akin ngayon. Hindi ko alam kung ano ang tawag sa sakit na natamasan ko. Baka isa itong virus na wala ng lunasan para magamot.

Malata ako habang inaayos ang aking sarili sa isang malaking salamin ng maramdaman ko ang pagbukas ng pinto. Nahihirap akong bumaling dito. Nakita ko si tita Leigh na binuksan ng kaonti ang pinto ng kwarto.

Alam kong nahirapan siya kagabi sa pagkwento sa akin ng buong katotohanan sa nakaraan nila. Hindi ko maunawaan ang lahat, kung tutuusin ako lang ang walang alam sa totoong nagyari noon sa nakaraan na meron sila dahil si Lein, alam niya ang tungkol sa bagay na ito pero ni-minsan hindi niya sinabi sa akin. Hindi niya pinaalam ang lahat mula sa akin noon.

" Hija, pagkatapos mo dyan bumaba kana para makasabay sa pagkain sa amin. " Malat ang boses na iginawad niya.

Mahina ako ngayon. Hindi ko kayang humarap sa kanila. Kailangan ko ng panahon para magpalakas para sa sarili ko dahil sa lahat ng nagyari sa buhay ko para kinakain ako ng sariling nararamdaman. Ang pagkawala niya na hindi ko kayang tanggapin dahil mahirap, mahirap paniwalaan. Kailangan ko ng pahinga yung tipong wala akong iisipin kundi sarili ko nalang ngayon. Nais kong takbuhan ang mga nagyari, at makalimutan ang mga pangyayari nagbibigay ng kahina sa akin ngayon dahilan para sumuko ako sa laban na kinakaharap ko.

" Tita, pwede pobang magpadala nalang po ako dito, I want to rest because I feel not feeling well right now. " Mahinang sabi ko.

Gumuhit ang pagaalala sa kanyang mata, kaya pumasok siya sa loob ng kwarto ko. Pinagmasdan ko ang paglapit niya sa akin ng makalapit siya ay kinapa niya ang aking leeg at noo, para malaman kung may sakit ako ngunit wala, dahil naghihina lang ako mula sa nalaman ko na hindi, kaya matanggap ng pagiisip ko hanggang ngayon gumugulo ito sa isipan ko.

" May masakit ba, hija.? " Nagaalalang boses ang ginawad niya habang hinahaplos ang aking noo.

I saw him in my dreams and I wish it was real. Hindi ko alam pero ang hirap paniwala ang nagyari. Hindi ko matanggap na tuluyan siyang nawala na hindi na makakabalik mula sa akim, kahit gusto niyang bumalik hindi na niya magawa dahil nawala na siya.