Calum ayaklarını sürüyerek dolabına vardığında üzerinde hissettiği gözler ile başını eğdi. Yalnızca bir haftadır okulda değildi ve bu bir haftada herkes onun varlığından ve hastanede oluşundan haberdar olmuştu.
Lise böyleydi, insanların sizin varlığınızdan haberdar olması için ya ölmeliydiniz ya da öyle bir şey.
Bileğine sarılı bandaj ona sıkıntılar verirken kafasını dolabına gömdü. Acı içinde inlemesi, dolaptan gelen yüksek metalik ses ile karıştı. Bir anlığına koridordaki herkes durup ona bakmıştı ama umursamadı. Sıkılıyordu, insanlar onu izliyor diye farklı davranmayacaktı. Zira şimdiye kadar kimsenin umurunda olmayan davranışları bu saatten sonra birden önemsenmeye başlanmayacaktı.
" Calvin, iyi misin hayatım. Benimle konuşmak ister misin? " Ona seslenen rehber öğretmenini duyduğunda başını isteksizce soğuk metalden çekti. Bayan Brooke, kocaman gözleri ile ona bakıyordu.
" Calum. " diye düzeltti onu ve sonrasında devam etti, " Ve hayır, sizinle konuşmak istemiyorum. " dolabının kapağını açarak içinden gerekli kitaplarını aldıktan sonra dolabı kapattı. Hızla koridorda ilerlerken okulundaki öğretmenlerinde en az öğrenciler kadar aptal olduğunu düşünüyordu. Biyoloji sınıfına girmeden hemen önce cebinden uzun süredir kapalı duran telefonunu çıkardı. Hastanedeyken onu kullanması yasaktı ve eve döndüğünde de açmayı unutmuştu.
Telefonunun ekranı açıldıktan sonra art arda gelen mesaj sesleri ile irkildi. Tanımadığı insanlardan gelen sen bir aptalsın, keşke ölseydin, umarım bir dahakine doğru damarı kesersin gibi mesajları görmezden gelerek onun mesajlarını açtı. Ona neredeyse yüzlerce mesaj bırakmıştı, birinin onu bu denli merak ettiği gerçeğinin kalbini okşadığını hissetti.
Calum: eğer seni endişelendirdiysem üzgünüm, böyle olacağını düşünmemiştim
Işığı sönmek üzere olan telefon ekranı birden parladığında dikkatini sınıf kapısından çekerek telefonuna döndü. Biyoloji sınıfına girecekmiş gibi hissetmiyordu. Bu yüzden yalnızca arkasına dönerek boşalmaya başlamış koridorda ilerledi. Kendini okul kapısından dışarı attığında elinde duran telefonuna baktı.
Blocked ID: Tanrıya şükürler olsun ki bana cevap verdin! O kadar derin keserken ne düşünüyordun?
Calum: ölmeyi
Blocked ID: Gerçekten öldüğünü düşündüm. Sikeyim Calum, evine geldim ve kapıda ambulansı gördüm. Nasıl hissettiğimi tahmin edebiliyor musun? Günler boyu senden haber alamadım, bu berbattı.
Calum: evime mi geldin???
Blocked ID: İyi olduğun konusunda endişeliydim.
Calum: EVİMİ NEHRDEN BİLŞRYORSUN
Blocked ID: Okuldaki telefon ve adresler zinciri :)
Calum: şu emojiyi kullanma bu çok sinir
Blocked ID: :(
Calum: bu daha iyi
Blocked ID: Her neyse, nasıl olduğunu bilmek istiyorum. Ve neler olduğunu.
Calum: iyi değilim
Blocked ID: :(
Blocked ID: Derste olman gerekiyordu, bahçede değil. Ve kolundaki bandaj için üzgünüm.
Calum: evet ben de üzgünüm
Calum: HEY
Calum: BAHÇEDENOLDUPUMI NERDEN BİLDİN
Blocked ID: Okulumuzun pencereleri var :)
Calum: ben de seni görmek istiyorum
Blocked ID: :(
Calum: bu da ne demek şimdi?
Blocked ID: Üzgünüm, daha değil.
Calum: neden?
Blocked ID: Şuanlık öyle olması gerek.
Calum: sikeyim
Calum: saçma nedenlerini
Calum: siktiğimin okulunu ve öğrencilerini
Calum: siktiğimin kesiklerini ve bandajlarını
Calum: siktiğimin yardımını
Calum: her şeyi sikeyim
Calum: seni de sikeyim
Bu numaraya daha fazla mesaj gönderemezsiniz!
Tamam bir calum bir anonim bakalım bu engelleme merasimi ne kadar sürecek?
Eğer anlamadığınız bir kısım olduysa -Calum'un hastane olaylarından sonra nasıl 1 haftada eve döndüğü gibi- bir sonraki bölümde açığa çıkacak.
Multideki şarkıya bakın!
İlginiz için teşekkürler, sizi seviyorum minik anonimler!
