underground rappers'²

.43.

Gerçekten ne yapmam gerektiğini bilmiyordum, nasıl davranmalıydım? Kızmalı mıydım? Sarılmalı mıydım? Yoksa dövmeli miydim?

Karmaşık duygular içerisindeydim, Daesung'a bakıyordum onun bir atak yapmasını istiyordum. Çünkü hala olanlara inanamıyordum. Onun gözümün önünde düştüğünü görmüştüm, ah ne kadar aptalmışım o zamanlar resmen onun öldüğüne inanmak istemişim hiçbir şeyi sorgulamamışım. Alt dudağımı kemirirken parmaklarım ile oynuyordum, ağzımı açıp bir şey demeye korkuyordum ya da istemiyordum sanırım. Ne diyebilirdim ki? Seni özledim? Neden bana bunu yaşattın?

"Tamam bu durum gittikçe tuhaflaşıyor?"

Sandara sessizliği bozarken omuzlarımdan bir yük kalktı denilebilirdi. "Olanlar oldu şimdi Jongin dökül bakalım neden böyle bir oyun oynadın?"

Gözlerimi ona çevirdiğimde bakışlarımız birleşti, cidden uzun zaman olmuştu gözlerine bakmayalı. Ama gözlerinde eski sıcaklık yoktu bu beni ürkütüyordu başka bir kişiye dönüşmüştü.

"Bir oyun oynamadım olması gerekeni yaptım"

Kaşlarım çatılırken yerimden kalktım, öfke içimi sarıyordu. Cidden bu muydu? Onca sene benim çektiğim acının cevabı bu muydu?

"Sen ne diyorsun? Cidden ne diyorsun ha? Çektiğim acıların cevabını bu şekilde mi veriyorsun bana? Sen ne oldun Jongin?"

Jongin göz devirirken kendini geriye doğru yasladı. Hayal kırıklığıydı sanırım şuan hissettiğim, gözlerim dolmaya başlamıştı. Bu o değildi, o olamazdı. Yanına doğru ilerleyip gömleğinden tutup kendime doğru çekerken yumruğumu ise yüzü ile buluşturdum.

"Senin siktiğimin oyununun beni ne hale getirdiğinden haberin var mı?!"

"Jennie dur!"

Bir yumruğu daha geçirecekken çekilmem ile bunu yapamadım. Arkamda ki Daesung'undan kurtulmaya çalışırken Jongin'in yere baktığını gördüm.

"Daesung bırak! Bunu hak ediyor!"

Ondan kurtulduğumda kolumdan yakalıp kendine çekti.

"Aptal olma Jennie bu fazla klişe değil mi sence de?"

Az önce ki ateşim biraz sönerken yine de içimde kendime söylediklerim bunu harlıyordu. Ona sarılmak varken yumruk atıyordum onun yüzündendi. Onun bana ilk söyleyeceği her şey daha farklı olabilirdi her türlü açıklamayı bekliyordum ama bunu asla.

"Bu umrumda değil Daesung benim tanıdığım Jongin olsaydı ne olursa olsun durumu açıklardı!"

Daesung bir şey diyemezken arkamda bir gülüş duydum. Onu parçalamamam için bir sebep yoktu. "Drama kraliçesi olmaktan vazveç Jennie sende benim bıraktığım gibi değilsin"

Acıyan gözler ile ona bakmadan edemedim, dönüştüğü şeyin farkında olmayıp kabul etmemesi acınacak bir haldi.

"Sandara haklıydı seni aramak ile uğraşmalıydım zaman kaybı, abine gerçekten üzülüyorum"

Gözleri büyürken ona son bir bakış attım. Hiçbir şeye değmemişti.

"Beni hiçbir şekilde affetmeyeceksin zaten"

Durmadım sözlerine kulak asmadım artık önemsizdi. Evet belki ölmemiş hala hayattaydı ama artık benim için bir ölüydü.

"Bunu yaparsak Jennie beni asla affetmez ama yapmazsak bu yüklü miktarda ki parayı kaçırmış oluruz"

Jongin sıkıntı ile arkadaşı Jongdae'ye bakarken parmakları ile oynuyordu. Gergindi altına girecekleri iş büyük bir işti ve herhangi bir sorun ikisinin de ölümüne sebep olabilirdi.