Küçükken halam ve teyzeme onların nerde olduğunu sorduğumda bana onların oyuncaklar ülkesinde olduklarını söylerlerdi.Beni niye yanlarına almadıklarını sorduğumda,oraya sadece anne babaların gidebileceğini,oraya giden anne babaların çocuklarına sade...
Ben Ekim,erken gelen bir Ekim...Kışın erken gelmesine sebebiyet veren bir sonbahar ayıyım sadece.İstenmeyen,sevilmeyen ve geç kalmaktan nefret eden bir Ekim...
○/○
Selam,ben Ekim.Bu hayatta benim için tek önemli olan şey annemler.Evet,annemler.İki tane annem var.Biri biyolojik olarak halam sayılıyor ama o benim annem.Diğeri ise biyolojik olarak teyzem...Annem ve de babam yok.Neden diye merak edeceksiniz tabi.Çünkü ben geç kalmaktan nefret ederim.Hayatı fark etmek için erken bir zaman dilimi varken neden geç kalalım?
O kadın bana hamile kaldığında evliliklerinin 3.ayındalarmış ve bi' gün bir bakmışlar ki ben! Size soruyorum,bu benim elimde olan bir şey mi? Ama onlar kendilerini cezalandırmak yerine beni cezalandırmaya karar kılmışlar.Ama inanın hiç üzülmüyorum.Belki yanımda olsalardı benim teyzemle ve halamla görüşmeme bile izin vermeyebilirlerdi.Böyle aileler var,biliyorum.İnanın benim için bu ihtimal,onların yokluğundan bile daha çok korkutucu.Onlardan nefret etmeyebilirim.Çünkü umurumda bile değiller.Ama onlardan nefret ediyorum.Umurumda oldukları için değil.Neden mi?Küçükken halam ve teyzeme onların nerde olduğunu sorduğumda bana onların oyuncaklar ülkesinde olduklarını söylerlerdi.Beni niye yanlarına almadıklarını sorduğumda,oraya sadece anne babaların gidebileceğini,oraya giden anne babaların çocuklarına sadece her akşam oyuncak gönderebileceklerini söylerlerdi.Oradan çıkamıyorlardı.Ben,gün çabuk geçsin diye akşama kadar yatağımdan çıkmazdım.Uyumaya çalışırdım akşama kadar. Her akşam teyzem işten gelirken elinde oyuncak olurdu.Güya annemlerin gönderdiğine inanırdım.Ama yalandı.Bu yalanın gerçeği neydi biliyor musunuz? Sadece teyzemin çalışıp geçindirdiği bir evde yaşıyorduk ve onlar beni kandırmak için her gün eve bir ekmek eksik alıp oyuncak alırlardı.Bu çok basit bir cümle sizin için, değil mi? Ama benim için öyle değil.Onları,Allah'ın her günü zora soktuğum için kendimden nefret ediyorum.Ama en çok da o kadın ve o adamdan nefret ediyorum.Bir süre sonra artık oyuncak istemedim.Sadece onları istedim yanımda.Onların bana aldığı oyuncağı yırttım,kırdım...Artık oyuncak istemiyordum,onları istiyordum...Sarıp sarmaladılar bir gün beni.Sarıldılar beni boğacak dereceye gelinceye kadar.Hiç bir şey anlamadım.İkisi de ağlıyorlardı.Sonra anlattılar bana her şeyi.Gidişlerini...bırakışlarını...Bıraktı onlar seni dediler,ağlaya ağlaya anlattılar...Sonra onlarca kez özür dilediler.Hiç ama hiç suçlu olmamalarına rağmen ağlayıp özür dilediler benden.Ağlamadım,sustum.Gözyaşlarımı tuttum zar zor.Sırayla ikisinin de sildim gözlerimi.Sabaha kadar ağladık beraber.Sonra hiç ağlamadım biliyor musunuz? O gün sondu.O gün son ağlamamdı...
^^ Selam canımın içleri.Yeni bir hikaye,yine ben...Bu hikayeyi ben yazarken siz okurken,ağlayabiliriz,gülebiliriz...Her şey olabilir...Aşağıya Ekim'i bırakıyorum.Öpüldünüzz,seviliyorsunuzz♥♥♥
(Bu arada Ekim'in anne babasına saydırmak isteyen saydırabilir :') )
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Çok güzel...
Başladığınız tarihi yazın please...
Not:Eğer bu hikayemi Wattpad harici başka bir platformda okuyorsan,bil ki kötü yazılım ve siber saldırı altındasın.Bu hikayeyi Wattpad'de okuyabilmek için;kullanıcı adım ile wattpad hesabımda bulabilir ya da Wattpad arama motoruna kitabın adını yazarak bulabilirsin.Bu sayede güvenli bir şekilde okumuş olursun. Teşekkür ederim...
