İnsanları değiştiremezsiniz. Oyum hamurunda değiller ki istediğin gibi şekil veresin. Ben gerçek değer ve sevginin birşeyleri veya bir insanı olduğu gibi kabullenmekten geçtiğini düşünüyorum. Düşünsene bir insan hayatına giriyor. Seni kısıtlıyor, onu giyme, bunu giyme, oraya gitme buraya gitme, onunla konuşma, bununla konuşma diyor. Sürekli kendi isteklerini sana dayatmaya çalışıyor. Bununda gerçekten sevgi olduğunu düşünenlerde var. Değil arkadaşlar, değil. Bunun adı sevgi değil, bunun adı takıntı. Bunun adı bencillik. Karşılıklı güven ve saygı varsa sevgi güneşi en güzel oradan doğar. Seni değiştiren değil, seni olduğun gibi kabullenerek seven insanlar olsun hayatında. İnsanları kuşa benzetirim ben. Bir kuş düşün gökyüzüne ait ve gökyüzüne aşık. Kanatları sağlamsa ve uçmayıp yanında kaşabiliyorsa, seni gerçekten seviyordur. Bu kadar basit... Kimseyi kıskançlığın yüzünden kafese kapatamazsın. Zaten bu kıskançlık değil, bencilliktir. Bunun adı da sevgi değildir.
Ve aşk o kadar gariptir ki,
insanı mutluluğa boğacak olan da,
acıya boğacak olan da aynı kişidir.
