The Palace Empress

Chapter 2

Banyan ng kan-in

Kara rating lang nila  sa bayan na kanilang tinutuluyan, naglalakad ang prinsepe parito at paroon.
" Di talaga ako malanatag" lumunok muna .
" Belbel!?" Ta wag nito sa kanyang yunuko.
" kamahalan" yumuko siya sa kamahalan nito.
" Ihanda mo ang iyung sarili" sabi ng bata sa yunuko.
" opo, handa po ako sa lahat ng oras" yuko.
" hanapin mo ang mga susi ng ating mga kababayan, ililigtas natin sila" tugon nito .
" opo" yunuko.

Malalim na buntong hininga ang pinakawalan ng batang prinsepe upang malabanan niya ang kanyang takot at pangamba sa anumang mangyayari mamaya.

Magsa sampo na ng gabi kaya, kaya wala masyadong kawal na nagbabantay sa mga alipin na pinadala ng tuy-oh sa kan-in upang maging alipin nila at paraosan ng kan-in.
Dahan dahan na lumabas ng silid ang batang prinsepe kasunod ang kanyang taga sunod na si yunuko Belbel, papunta sila sa piitan kung saan nakakulong ang may dalawang daan na taong alipin ng kanilang bayan.

Pagkarating ng bata sa piitan ay naaninag na ng karamihan ang kanilang di inaasahang bisita nila, sabay sabay silang tumayo at nagbigay galang.
Napangiti na lamang si yunuko sa ginawang pagbigay galang nila.

" magandang gabi sa inyo aking kanayun" pagbati ng batang prinsepe.
"Magandang gabi din sayo kamahalan"  sabay sabay na saad nila.
" pasensiya na kasi wala man lang akong kapangyarihan upang makatulong sa inyo" yumuko ang bata.
" kamahalan wag niyo na po kaming problimahin, kaya namin" sabi ng isang ginang.

Umiling ang prinsepe ng ilang beses kaya nagtaka sila,
" kamahalan?" Tanong ng ilan.
" kahit ito lang ang maitulung ko sa inyo " sabi niya sabay taas ng suse.
Nabuhayan ang ilang alipin sa ginawang huling pagliligtas sa kanila.
" ayukong mabahiran ng masamang dugo niyo ng dugo ng emperyo, kaya ito lang ang kaya kung gawin," binuksan ang piitan.
" umalis na kayo lumayo kayo dito wag na kayong babalik kahit kailan" sabi nito sa mga taong nasa piitan.
" opo, maraming salamat po" yumuko sila sa prinsepe.
" para sa amin kayo ang aming hari" sabi ng batang babae.
Ngumiti ng pilit ang prinsepe,
" salamat pero ang kuya ko ang magiging hari at hindi ako"
Sagot nito.
" Malaya na kayo" Sabah ngiti niya sa mga kababayan niya.

Naglabasan sila sa piitan at masayang naghahabulan sa daan
Nagbalik din ang prinsepe sa kanyang silid at matutulog na sana ng may marinig na mga sigaw at panaghoy sa gabi.

" kamahalan, mukhang may nahuli sila" nag aalalang mukha ng yunuko.
Tingin ng tingin sa pinto ang yunuko sa pinto,
Napabangon agad ang munting prinsepe.
" tsk, agad- agad " tugon nito na Di makapaniwala.
" lalabas po ba tayo" sabi ng yunuko sabay yuko sa kanyang lingkod.
" wag na malalaman nila, Dito lang  tayo" sabi ng munting prinsepe.
Tumango naman ito sa kanya bilang pag ayun.

Ayeen pov
Nananagtoy ang ilan sa amin dahil sa isang masamang karanasan at sa sakit na dulot ng pnanakit nila sa amin galing sa kanilang maninipis at matitibay na latigo.
Napansin ko rin ang aking inang patuloy na nanghihina galing sa pananakit ng masamang taong nang latigo sa amin kani kanina lang, pagdating ng araw pagbabayaran nila I to ng malaki.
" Ina, wag kang bibitaw pagkat makakalaya din tayo sa pan aalipusta ng kanluran" naiiyak na sabi nito sa kanyang ina.
" sa oras na makalaya tayo dito maghihiganti ako ipaghihiganti ko rin ang nangyari kay ate seorin at kay ama " sabi nito sa kanyang ina habang lumuluha.
" ayeen anak" sabi ng kanyang ina.
" bakit po ina?" Taning nito sa kanyang ina.
" sa oras na makalaya tayo, lumayu kana dito sa kanluran o sa silangan palitan mo ang iyong kasuotan at ang iyong pangalan upang mapangalagaan mo ang mga taong pwede mong alagaan" sabi ng ina nito habang hinahaplos ang pisngi ng kanyang dalagita.
" opo ina" sagot nito.
" mangako ka" sabi ng ina nito.
' kailangan pa ba ?" Isip nito.
" opo pinapangako ko" sagot nito sa ina niya.
' pinapangako ko ina maghihiganti ako sa kanila' isip niya.

Biglang may dumating na di nila inaasahan kaya napatahimik sila at biglang nagtayuan.

" magandang gabi sa aking mga kanayun?" Tanong ng prinsepe.
Tama kayo ng basa, ang prinsepe ang aming beseta ngayung ika sampo ng gabi.
" magandang gabi din sa inyo kamahalan" sabay sabay namin sagot sa aming kamahalan.
" pasensiya na king wala man lang akong kapangyarian upang makatulong sa inyo" sabi niya.
Nagulat kami ng yumuko ito sa amin.
" wag niyo na kaming problimahin kamahalan, kaya namin" tugon ni ina sa kanya .
Ngunit umiling lang ito ng ilang beses kaya kami nagtaka sa kanya.
" kamahalan?" Tanong ng ilang sa amin.
" kahit ito lang ang maituling ko sa inyo" sabi niya .
nagulat  kami at nabuhayan ng loob ang ilang tao sa amin dahil sa suse na pinakita niya sa amin.
'Akoy nagagalak na magkaroon ng katularan ang pinangako ko sa aking ama at ate sa kanilang hantungan, matutupad ko na rin ang ipinangako ko sa aking ina' isip niya.
Di ko man narinig ang ibang sinabi nito sa aking mga kasama ay natuwa na rin ako ng aking makitang binuksan nito ang piitan upang kami ay makalaya na.
' kamahalan, pangako pati buhay ko ibibigay ko pag kinakailangan mo ng aking tulong aming kamahalan' isip ko.

****
Chapter 2
Done

Sana po magustuhan niyo mejo hinabaan ko po para di po bitin.
Like or comment or bad comment tatanggain ko.
Kay u na rin po ang humusga

Salamat po.😂