One More Second (Ajax Fanfictie)

Hoofdstuk 39

p.o.v Donny

Ik doe mijn ogen open. Meteen sluit ik ze weer tegen het felle licht. 'Volgens mij is hij wakker.' hoor ik naast me. Voorzichtig doe ik mijn ogen open. Ik kijk in het bezorgde gezicht van mijn moeder. 'Gaat het?' vraagt ze. Zachtjes knik ik. Door de beweging voel ik opeens pijn in hoofd. Voorzichtig druk ik mijn handen tegen mijn hoofd. Zodra de pijn weer een beetje weggezakt is, probeer ik rechtop te gaan zitten. Weer schiet er pijn door mijn hoofd. Ik ga weer liggen. 'Blijf maar liggen,' zegt mijn moeder. 'Je hebt een hersenschudding.' Verbaasd kijk ik haar aan. 'Wat is er gebeurd?' vraag ik met een schorre stem. Ze haalt haar schouders op. 'Dat weet alleen jij,' zegt ze. 'Carel vond je bewusteloos op de grond.' Plotseling herinner ik het me weer. 'Waar is Matthijs?' vraag ik paniekerig. Ik wil opstaan, maar mijn moeder houdt me tegen. 'Rustig aan,' zegt ze. 'Straks doe je jezelf nog zeer. Maar ik heb geen idee waar Matthijs is.' Er rolt een traan over mijn wang. Snel veeg ik hem weg, maar niet snel genoeg. 'Wat is er gebeurd?' vraagt mijn moeder. Meer tranen rollen over mijn wangen. 'Matthijs, hij-' begin ik, maar verder kom ik niet. Ik barst in tranen uit. Mijn moeder slaat haar armen om me heen. De tranen stromen over mijn wangen. 'Ik wil naar huis.' fluister ik. Mijn moeder glimlacht. 'Dan gaan we naar huis.' zegt ze. Vanachter haar zie ik mijn broer verschijnen. Ik voel hoe hij me optilt. Ik sluit mijn ogen tegen de overweldigende pijn in mijn hoofd. Ik voel de koele avond lucht over mijn lichaam. De koele lucht verzacht mijn hoofdpijn een beetje. Ik hoor dat een portier wordt opengedaan en dan voel ik een autostoel onder me. Ik doe mijn ogen weer open. Mijn moeder doet mijn gordel vast en komt dan naast me zitten. Mijn broer gaat achter het stuur zitten. Ik leun tegen mijn moeder aan en sluit mijn ogen. Ik voel hoe ze haar arm om me heen slaat. 'Ga maar slapen.' zegt ze. Zachtjes knik ik. Ik ontspan mijn spieren en voor ik het weet val ik in slaap.

Ik word wakker en open mijn ogen. Ik kijk om me heen. Ik lig in de logeerkamer van mijn ouders. Ik wrijf in mijn ogen. Mijn hoofdpijn is voor het grootste gedeelte weggezakt. Ik draai me om en begraaf mijn hoofd in het kussen. Ik hoor de deur opengaan. Voorzichtig kijk ik op. Mijn moeder staat in de deuropening. 'Hoe gaat het met je?' vraagt ze, terwijl ze naast me op bed gaat zitten. Ik haal mijn schouders op. 'Wel goed,' zeg ik. 'Alleen een beetje hoofdpijn.' Ze wrijft over mijn voorhoofd. 'Je moet de komende twee dagen nog in bed blijven,' zegt ze. 'En binnen een week zal je hoofdpijn voor het grootste gedeelte weg zijn.' Zachtjes knik ik. Mijn maag knort. 'Zal ik ontbijt voor je maken?' zegt ze. Ik knik. Ze staat op en loopt de kamer uit. Ik ga weer op mijn zij liggen. Ik trek het dekbed dichter tegen mij aan. Even later komt mijn moeder weer binnen. Ze zet een bord met boterhammen op het nachtkastje. Ze drukt nog een kus op mijn voorhoofd en loopt dan de kamer weer uit. Ik kom een klein beetje overeind. Langzaam eet ik mijn boterhammen op. Ik ga weer liggen en sluit mijn ogen. Ik ben echt vreselijk moe. De gebeurtenissen van de wedstrijd spelen zich de hele tijd af in mijn hoofd. Ik hoor hoe de deur weer opengaat. Ik doe mijn ogen weer open en zie mijn moeder staan. 'Wat is er?' vraag ik. Ze kijkt me aan. 'Er is zojuist een bericht van de UEFA gepubliceerd,' zegt ze. 'En daar stond in dat Juventus gediskwalificeerd is en dat Ajax door is naar de finale.' Verbaasd kijk ik haar aan. 'Echt waar?' zeg ik. Ze knikt. Een golf van blijdschap stroomt over me heen. Een gaap verlaat mijn mond. 'Ga maar slapen,' zegt mijn moeder. 'Als er nog een update is vertel ik het wel.' Ik knik en ga weer liggen. Ze drukt nog een kus op mijn voorhoofd. Daarna loopt ze de kamer uit. Ik sluit mijn ogen weer. Na een tijdje val ik weer in slaap