Someone To Stay

Chapter 3

"Monty, mauna na muna kami ah." paalam ni Kan at sumakay sa sariling sasakyan, ganon din si Oliver. Si Dylan naman ay nanatili sa harap namin ni kuya.

Tumango si kuya sa kanila, "ingat." at bumaling kay Dylan.

"We are almost done with the paper works. It just need a little touch up and it's done. I think we could finish it before the due date and it is good, Monty." seryosong sabi ni Dylan kay kuya.

humalakhak naman si kuya, "Edi maganda, free na tayo pagkatapos. Mapopormahan ko na si Kyla." Ngumisi naman lang si Dylan at tumingin sa'kin. Anong itinitingin-tingin mo diyan? Tch.

"O pano? Mauna na kami ah? Uuwi yung grandparents namin galing States, may handaan sa bahay." paalam ni kuya Monty.

"Oh sige mag-ingat kayo." bumaling siya sa akin at tumango, maya maya lang ay naglakad na siya paalis at sumakay sa kotse niya.

"Let's go." anyaya ni kuya. Inalis ko ang paningin kay Dylan at sumunod kay kuya papasok sa kotse niya.

"Care to explain what happened awhile ago between you and Chanelle?" sabi ni kuya habang ipinaandar ang sasakyan at magmaneho.

"I don't have to explain anything. I don't even know what happened before she shouted at me. It's not like I'm interested tho." nakangusong sabi ko habang nakitingin sa bintana ng kotse.

"Aze, promise me that you won't do it again." nauubusan na talaga siya ng pasensya sakin.

"Why me? It isn't my fault, kuya. I did my best not to talk back but she almost slapped me but I calmed myself afterwards. I turned my back but she pulled my hair and that was when I faced her." paliwanag ko sa kaniya.

"Huwag mo ng patulan, Aze. Ganiyan lang talaga yun si Chanelle." seryoso syang nagmamaneho.

"Whatever." pumikit ako at maya maya lang ay nakatulog. Nagising ako ng tinapik ni kuya ang balikat ko. Nakarating na pala kami sa mansion.

Lumabas ako ng sasakyan at sumunod naman si kuya. Sabay kaming pumasok sa loob at bumungad ang napakabangong mga pagkain na niluluto ng cook.

"Azelea!" salubong ni lola sa'kin at hinalikan ako sa pisngi. "Montgomery, iho." Lumapit naman siya kay kuya at humalik din sa pisngi nito.

"Lola, how are you? Where's lolo?" tanong ni kuya habang niyakap si lola.

"He's at the dining table. We're waiting for the both of you." at saka siya bumaling sa'kin. "Gumaganda ka lalo, iha." nakangiting sabi niya.

"Thank you, lola." Tipid akong ngumiti.

Naglakad na kami papuntang dining table at naabutan si lolo na nakaupo at deretsong nakatingin sa'min ni kuya. Agad kaming nagtungo sa kaniya at nagmano.

"Lo, kumusta po?" magalang na sabi ko sa kaniya.

"I'm good. Thank you, iha." tipid na sabi niya. "How's school?" tanong niya samin ni kuya.

"I've been very busy lately. We had a lot of paper works for our upcoming examinations and we need to be serious about it but overall, everything's fine naman." paliwanag ni kuya.

"hmm interesting, how about you?" baling niya sa akin.

"ahh..okay din naman. It's a typical first day of school for me. Well, as usual, I don't talk and socialize that much." Nagkibit-balikat ako at naupo na sa silyang palaging inuupuan ko.

"Aerrah, on the other hand, is very busy on her studies as well. Mabuti naman at ang tatlong apo ko ay pag eeskwela lang ang inaatupag at hindi ang ibang bagay." Makahulugang baling niya sa'kin. I know what he meant. About me getting myself into a fight and punch guys when they treat me the way I don't want to. Hindi na bago sa'kin to. I always get comments about me being such a stubborn kid.