Een opdracht voor de halve finale van de schrijfwedstrijd. Ik heb de wedstrijd gewonnen omdat de rest niets ingezonden had :p. Ik moest een komedie schrijven en ik hoop dat het een beetje grappig is. Het is mijn eerste komedie ooit ^.^
-----------------
'Doei liefje,' roepen Kates vriendinnen liefjes als ze de poort van haar school uitloopt. 'Doei schattepatatjes', roept ze terug. 'Haha, hoorden jullie hoe Kate haar vriendinnen noemde?' zegt Mark, een stoerdoener uit haar klas, zogenaamd grappig tegen zijn vrienden. 'Haha, wat knap van je dat je je oren zo goed getraind hebt dat je kan horen wat ik zeg,' schreeuwt ze sarcastisch naar hem terug. Hij draait zijn hoofd van hem weg. Kate loopt verder op haar twintig centimeter hoge pumps. Dat kan natuurlijk nooit goed gaan, ookal denkt ze zelf van wel. Stapje voor stapje komt ze vooruit. Ze neemt bewust geen grote stappen, want ze kan amper lopen op die schoenen en als ze grotere stappen neemt, valt ze om. Ze moet een kwartiertje lopen. Dat is niet heel lang, maar toch te lang voor haar, want ze is lui. Als ze vijf minuten gelopen heeft, schrikt ze zich een hoedje. Ze hoort geblaf van een hond achter haar. Als je Kate goed zou kennen, zou je weten dat ze als de dood is voor honden. Ze kijkt achterom en haar vermoedens worden bevestigd. Een hele grote wilde hond komt op haar af stormen. Ze bedenkt zich geen moment en sprint naar voren. Wat ze alleen even vergeten was, is dat ze niet kan rennen op hakken. Al na vijf seconden valt ze om, midden in de bosjes. Eigenlijk vielen haar hoofd en haar romp in de bosjes, maar staken haar benen eruit. Dit ziet er natuurlijk hilarisch uit. Blijkbaar vindt de hond dat ook, want hij blijft stilstaan bij Kates benen om een paar seconden later in haar pump te gaan bijten. Helaas voor haar heeft Kate niets door, want ze was nog in shock van de hond. Ondertussen heeft de hond haar hele pump kapot gebeten en zegt hij Kate gedag, want hij blaft even hard en rent dan weer verder, met de pump in zijn bek. Kate heeft pijn, maar staat nadat ze van de schrik bekomen is toch weer op met de goede bedoeling om verder te lopen. Ze heeft echter nog niet door dat ze een schoen mist. Ze stond op en viel direct weer om, maar nu de andere kant op, waar een lantaarnpaal staat. Ze belandt vol met haar hoofd tegen de paal en kermt het uit van de pijn. Er ontstaat vrijwel meteen een hele grote blauwpaarse bult op haar voorhoofd, die er behoorlijk genânt uitziet. Na tien minuten trekt ze haar andere pump uit en houdt hem in haar hand. Ze wil verder lopen, maar ziet dan de hond weer aan komen stormen. Ze sprint op haar blote voeten naar een boom en gaat erachter staan, in de hoop dat hij haar niet ziet. Dat is inderdaad het geval, want de hond denkt dat zij een boom is en begint tegen haar aan te plassen. Toch blijft Kate stilstaan, omdat ze bang is dat de hond haar anders iets aandoet. Als de hond dan eindelijk weg is, durft ze zich weer te verroeren. Ze bukt even om te kijken hoe nat haar broek is, maar hoort dan een scheurend geluid. Haar broek zal toch niet gescheurd zijn? Ze kijkt naar achter om te kijken wat dat was, en ze ziet een enorme scheur in haar broek. 'Oh nee, niet dat ook nog,' dacht ze. Omdat ze echt niet nog meer genânte momenten wil meemaken, besluit ze naar huis te rennen. Alles gaat goed, totdat ze bij haar huis is. Ze ziet haar broertje voor het raam staan en zwaait naar hem. Wat ze niet door heeft, is dat hij een bananenschil voor de voortuin heeft gelegd. Ze glijdt er vol over uit. 'Au!' gilt ze hard en haar broertje lacht heel hard. 'Ik zal je krijgen!' schreeuwt ze heel boos naar hem en ze stormt op hem af.
