Görkem, "Asel beş dakikanı alabilir miyim?" dediğinde içimden 'işte şimdi sıçtın kızım,'
dedim.
"Arkadaşım sınıfta beni bekliyor, çok önemli değilse sonra konuşalım mı?" dedim. Bahane uyduruyordum aslında.
"Çok değil sadece beş dakika lütfen." Zaten teneffüs on dakika baklavalarını sevdiğim...
"Tamam o zaman dinliyorum."
Görkem gözüyle masayı işaret ederek "Gel oturarak konuşalım."
Çok fazla gerilmiştim, bunu Görkem'e belli etmiyordum. Yani, sanırım öyleydi...
Sandalyeye oturduğumuzda derin bir nefes alarak konuşmaya başladı
"Anonim birinden mesajlar alıyorum. Bu okulda ama onu bulamıyorum. Bazıları bu konuda senin çok iyi olduğunu söyledi. Yani... bana bu konuda yardım edebilir misin?"
Öncelikle bismillahirrahmanirrahim.
Ne yani şimdi Görkem'e anonimi, yani beni bulması için yardım mı edicektim?
