Blue Witch

~2~

Avangers binasının önünde ikonik lacivert pelerinimle saat 03.00 da o büyük binanın önünde yavaş yavaş belirdim. Kıyafetlerime baktım yaklaşık 27 dakika önceki kıyafetlerimle aynıydı keşke yaşım içinde aynısını söyleyebilseydim. Boyutsal kimlik değişikliği kartıma baktım.

İsim: Lucy Black
Yaş: 17
Mesleki konum: Lise Öğrencisi
Görev:Avangers adlı süper kahraman grubunun Boyutsal ve Uzaysal yasaları çiğnemesini önlemek.
Not:Gerçek kimliğinizi tercihen hemen açıklamamanız önerilir.

Yaşımı okurken sıktığım dişlerim ve tuttuğum nefesimi notu okuyunca histerik bir kahkahayla değiştirdim.Cidden mi not mu bana işimi mi öğretiyorlardı.Gecenin içinde kolayca saklanmamı sağlayan cübbemin kapşonunu geçirdim ve şuan kimsenin emirlerine uymam gerekmiyordu kimse beni şuan yönetemezdi bir zaman lordu bir boyuttayken başka bir zaman yolcusu yada zaman lordu o boyuta gelemezdi bu boyutlar arası karışıklılık çıkaracağından böyle bir kanun vardı. İyiki de  vardı.Uçuş büyüsü yaptığım cübbeme odaklandım teknik olarak süpürgelerle aynıydı görüntüsü dışında tabi.Küçük bir not asla uçuş derslerinde iyi değildim hele uçarken zor büyü yapmak benim için imkansızdı. Yavaş yavaş yükselirken artık kahkaha sesleri ve bu sesleri sağlayan sohbetleri rahatça duyabiliyordum.Ben bile yüzlerce insanın dolaylı yoldan da olsa ölüm yada yaralanmasına sebep olduktan sonra böyle gülmezdim doğrusu gülemezdim. Ablamla defalarca kez çalıştığım asasız büyü derslerini düşündüm yapacağım büyü basit yani orta seviye bir büyüydü zibilyon tane antrenman sonra yapabiliyor olmam gerekiyor diye düşünürken neredeyse düşüyordum.Peki gayet basit odaklan ellerini doğru salla büyülü sözleri söyle ve tüm bunları yaparken pelerine odaklanmayı unutma.Tam bunu düşündüğüm sırada evren küfür gibi bir hareket yaptı ve yavaş yavaş düştüm ikinci katla aynı hizaya gelmiştim hatta biraz ses bile çıkarmıştım ama içeride ki kahkahalar duyulmamı engellemişti. O sırada içeride konuşulan konuya şükredip yine uçmaya başladım.Birkaç terli dakika sonra hedef kata gelmiştim.

Wanda beni ilk fark eden kişi olmuştu ve düşüncelerimi okumuştu bende onun bilmesi gerekenleri düşündüm.Yani benim kim olduğum hakkında ki şeyleri.Beni ikinci fark eden Tony di belli ki sarhoştu bana bakıp sende kimsin yoksa bir ortaçağ cadısı mı demişti.Artık herkes tam bana bakmıştı ki zamanın geldiğini anlamıştım şuan Wanda düşündüklerimi gördüğünden ellerini tam uzatmıştı ki ama geç kaldı bir büyü yapsa kesin şuan gerçekten başıma birşey gelirdi hem uçuyordum hemde bir büyü yapmak üzereydim düşmem neredeyse an meselesiydi Merlin'e şükür ayaktaydım ve tam zamanında büyülü sözleri söylemiştim.Ellerimi uzatmış parmaklarımı doğru şekilde oynatmış ve büyülü sözleri söylemiştim. Petrifıcus Totalus. Tüm Avangers gözlerimin önünde donduktan sonra Wanda'ya göz kırpıp yavaş yavaş binadan inerken donmuş tüm vücütlarda ki gözlerin Wanda'ya döndüğünü biliyırdum elbet. Nihayet yere indiğimde asasız büyi beni yorduğu için gecenin karanlığında sadece oturdum ve oturdum sonra asamı çıkardım ve her gece yaptığım gibi asamı havaya kaldırıp onu andım hayatta ki en değerlimi lumos diye mırıldandım uzaktan bakan biri orada sıradan birinin bir fener kaldırdığını görürdü ama aslında orada bir ruh acıyla ve özlemle inliyordu ve gün doğarken ve tüm sokak lambaları yavaş yavaş kapanırken sokakta yanan tek bir ışıktı hüznü temsilen tek bir ışık.

Kısa bir bölüm oldu umarım seversiniz.
Sevgiler...