Impermissible Love

Chapter 9

"What the heck!"

Napamura ako na wala sa oras habang patakbong papunta sa Library dahil 30 minutes na akong late sa aking tutorial.

Tiyak malilintikan na naman ako ng suplado at antipatikong tagapagturo ko nito.

I should blame Michina after she brought me to the cafeteria after my class to celebrate the triumph of her Crush, Danilo.

So pathetic.

Kung hindi sana ako kinaladkad ni Michina eh makakaabot pa ako.

Alam kong makakarinig na naman ako ng hindi magagandng sakita dahil naman sa pagiging late ko kaya sa daan palang alam ko na kung ano ang irarason ko.

Napabuntong hininga ako ng makatapat ko ang desk ng librarian tsaka ibinilin ang Library ID ko.

Marahan kong pinunasan ang pawis na dumadaloy sa noo ko dahil sa pagtatakbo makarating lang rito.

Nilibot ko ang aking paningin sa loob ng library hanggang sa matangay ng paningin ko ang isang lalaki na nasa huling lamesa na nagbabasa at mukha naiinip.

Dahan-dahan akong lumapit sa kanyang kinaroroonan habang napahigpit ang hawak ko sa string ng bag ko.

As the time he saw me his countenance change from calm to disgust.

Nagulat ako ng ligpitin niya ang mga aklat sa lamesa.

"So you are here already. I was about to leave because I thought you were going to skip your tutorial." he said without any emotion.

Nataranta naman ako sa ginawa niyang pagtayo dahil sa akalang aalis na siya dahil nagtampo.

"Ah, eh, ano kase eh, ahm meron pa kase akong klase sa Tailoring. For your information ako kaya yung representative for the competition." pagsisinungaling ko.

"Kung magsisinungaling kalang naman dapat ginalingan mo." supladong sabi nito.

Hindi ko naman kasalanan na nalate ako no. At tsaka bakit siya pa tong galit?
Eh isa lang naman siyang scholar sa school na to.

It was his responsibility to be patient, he must be thankful because of us he got a full time scholarship.

"What? Im not kidding kaya, it is totoo. If you want to know the truth it is better to ask Ma'am Jerjen."

Alam kong ayaw na niyang makipag argumento pa kaya tumahimik nalang siya at bumalik sa pag-upo.

Agad naman akong pumwesto sa kanyang opposite side which is nakaharap ako sa kanya.

Kumuha ako ng papel sa aking bag para may i takedown notes ko yung mga ituturo niya.

"What are you doing?"

Napakunot naman ang noo ko sa tanong niya.
Is he blind? Kita din naman niya yung ginawa ko ah. Papansin lang?

"Ofcourse, I will taking down some notes right here. Is there any problem on it SIR?"

"Nope. You don't need to do that. Its a waste of time. What all you need to do is to listen carefully and stimulate every pieces of what I have mention." he uttered.

Ano siya Professor? Napaka demanding naman niya. Hindi kaya ako sanay na nakikinig lang. Gusto ko yung sinusulat ko lahat para meron akong mapag aralan.

Mabilis akong makalimot. Mga 5seconds lang limot agad.

"That is useless. Hindi yan effective dahil hindi ako magaling sa listening skills. It is a waste of time. Ikaw lang din mahihirapan sa pagturo sakin."

Ayaw ko ng walang taking of notes. Naaa. That is impossible.

Napa facepalm siya dahil sa narinig. "How could you learn something new if you wont try?"

"Eh hindi naman bago sa akin to eh. Paulit-ulit lang naman tinuturo yan." pagmamaktol ko.

"Paulit-ulit nga tinuturo sayo pero hindi naman pumapasok sa kokote mo."

"Pumapasok din kaya sadyang mabilis lang talaga akong makalimot." pagtatanggol ko.

Bahala siya basta ako, itatake down notes ako. Sa ayaw at sa gusto niya.

"Okay whatever you say. I wont waste my precious time to someone like you so lets start the class." sabi nito at binuksan ang libro.

Anong class pinagsasabi niya eh dalawa lang naman kami. Ewan ko talaga sa lalaking to.

"Let start with Polynomials." agad na sbi nito.

"What?"

- - - - - -
Hello guys.. Ready din bayo kayong matuto sa Math? Haha. Abangan sa next chapter about polynomials. Lablab.

Dedicated to likhanimahika ♡