Love Isn't A Game 2

PROLOOG

POV Riele:
Hand in hand lopen Jace en ik naar het strand. Hij vroeg me op date om te gaan picknicken. Hoe romantisch! Ook heeft hij de deur voor mij opengedaan toen we uit zijn auto stapten. Wat is hij toch een gentleman. Ik kan gewoon niet geloven dat na alles wat we vorige maand hebben meegemaakt dat ik nu met Jace heb en we gewoon heel gelukkig zijn zonder Isabela of Tyler die ons dwarsbomen. En het feit dat mijn vader zijn baan hier in Los Angeles mag doen met dezelfde salaris als in New York is gewoon geweldig! Het is lekker weer en de palmbomen waaien rustig heen en weer. Als we zijn aangekomen zie ik dat de zon onder begint te gaan. Ik zie Jace naar me grijnzen. 'Wat?' Vraag ik onzeker. Hij haalt zijn schouders op. 'Niks.. het is gewoon.. je bent zo mooi en ik kan gewoon nogsteeds niet geloven dat je van mij bent.' Onzeker wrijft hij wat in zijn haar. Ik moet blozen. Ik kijk diep in zijn ogen en vervolgens zoent hij me. Een hele lange zoen. Het is echt magisch. De zon die bijna ondergaat. En Jace die mijn middel vastpakt en ik zijn wangen. Even later gaan we op het kleedje zitten. 'Ik ben echt benieuwd wat je allemaal hebt gehaald.' Zeg ik nieuwsgierig. Ik kijk in het mandje. 'Ik heb maccie gehaald en brownies.' Zegt hij terwijl hij alles uitpakt. 'Ik weet dat je gek bent op brownies dus ik dacht dat moet niet ontbreken.' Knipoogt hij. 'Je kent me ook zo goed.' Giechel ik. Als we alles op hebben ga ik voor Jace zitten om naar de zonsondergang te kijken waarnaar hij zijn armen om mij heenslaat. We zitten zo vredig voor ongeveer 1 minuut totdat er iemand mij belt. 'Neem niet op.' Zegt Jace zacht. De telefoon stopt niet met overgaan. Ik moet zuchten. 'Sorry, Jace. Ik moet het opnemen. Misschien is het wel belangrijk.' Ik neem op. 'Hallo, met Riele.' 'Hoi, Riele. Met Dan! Kom alsjeblieft zo snel mogelijk naar de studio. En geef het door aan Jace. Ik moet jullie allemaal dringend spreken.' Zegt Dan. 'Zal ik doen en we zullen er zijn. Tot zo!' Jace kijkt me vragend aan. 'En?' 'Het is Dan. Hij moet ons dringend spreken. Ik heb echt geen idee waarom maar we moeten zo snel mogelijk naar de studio gaan.' Zeg ik ongerust. 'Oke, het klinkt heel belangrijk. Laten we gaan dan.' Ik knik en help hem met opruimen.

Heyy!! Dit stukje heb ik al een tijdje in mijn drafts staan maar ik heb besloten om het te publiceren. Ik zal proberen om het verhaal verder te schrijven.

X Esmeralda