His Queen (Completed)

Epilogue

Blake...

"Its been 7 years na pala simula nung nawala kayo. Hindi ko namalayang ganun na pala katagal akala ko talaga gaya lang nung dati na aalis tapos babalik ka at sasabihing namimiss mo na ako, akala ko talaga ganun lang yun eh"

I shed my tears while starring at her grave. She's the first woman that I love buong buhay akala ko talaga sya lang ang mamahalin ko eh. Well mahal ko parin naman sya, buhay na buhay pa rin sya sa puso at isip ko. Inalis ko yung mga dahon na nalaglag sa puntod nya medyo matagal din nung huli akong nakadalaw dito. Buti na lang may tagalinis dito.

"You're always been my first love forever and ever" Naalala ko tuloy yung araw na yung araw na sinabi ko sa kanya ang mga salitang yun I knew that she's the happiest woman kasi ako ang nagsabi.

"We really really missed you, oh wag kayong iiyak dyan ha hindi ko kayo pinapaiyak, Look at me now hindi ako yung dating si Blake hindi na ako yung palagi mong pinapagalitan dahil palagi akong nakainom, dahil marami ako babae at halos araw araw iba ang ikinakama ko. I am more mature now-"

"PAPA" Nagulat ako doon It's my 9 year old son si Klein Vincent "Papa bakit ba ang tagal mo nagagalit na yung prinsesa doon sa kotse gusto na daw nya makita si Mommy at si Reika" Oo nga pala yung asawa ko susunduin pa namin sa airport. "Wait I'll just send my goodbye to your grandma, Mom paalam na po naiinip na daw po ang mga apo nyo una kami"

"Papa naman eh ang tagal tagal nakakainip kaya dito tumawag na si Mommy nasa airport na daw sila ni Rein eh" And that is my daughter ang kakambal ni Vincent si Venice Kristal.

"Tch. Shut up Venice your so annoying" Here they are again ang kambal namin ni Aerin palagi silang nag-aaway pero mahal naman nila ang isa't isa. Nga pala yung sakit nya ayun magaling na naman kasi compatible naman si Aerin at yung donor nya pero kailangan nya ng regular checkup kaya nanggaling sya na ng Europe para sa checkup nya kasama yung bunso naming si Rein Eika.Sasamahan ko sana sila pero medyo nagkaproblema lang ako sa company at may kambal kaya eto ako dakilang daddy.

Naalala ko tuloy yung sabi ni mom sa akin noon na malalaman ko lang ang tunay na paghihirap ngisang magulang kapag na-experience ko na. Tama naman sya. 7 years ago namatay si mom dahil sa sakit nya matagal na naman yun bata pa ako nung nalaman namin na may stage 3 breast cancer at lumala iyon sa paglipas ng panahon, pero masaya naman sya nung nawala sya kasama nya si dad at ang mga apo nya noon. My mother died peacefully.

"Were here nakikita nyo na ba ang Mama nyo?"

"There she is papa" Gosh my wife is still pretty after years. Agad kaming lumapit sa kanila"Bakit ba ang tagal nyo kanina pa kami ni Reika dito?"

"Si papa po kasi eh ang tagal tagal sa cemetery" pagsusumbong ni Venice. Ngumiti lang ang asaw ko at ginulo ang buhok ni Venice "Papa" masiglang tawag naman sa akin ni Reika.

"Yes baby girl?"
"I'm hungry na po" oh my cute princess is hungry.
"Okay let's go home na" pagyaya ni Aerin sabay kindat sa akin. wooo hooo isang matinding rakrakan ito mamaya hahaha though nag-iingat pa din ako kasi baka bumalik yung sakit nya at sana hindi totoo yung taning ng doctor na 15 years kasi hindi ko kakayanin but for now I am contented that we have a peaceful life na masasabi kong pinakamahalagang kayamanan ko sa lahat.This is our life me, my wife and our kids. After all those pain here we are having a happy but not so perfect family. This Blake Austin Fernandez signing off to be with my queen forever.