Bölüm 31

2.6K 203 16
                                    

Aslında bu yılbaşı fikri kafama yatmıştı ama belirttiğim gibi hazıra konmak pekte benim işim değildir. Birşeyler bulmalı ve insanları şaşırtmalıydım...

Burakların evinden çıktığımda bunları düşünüyordum.

Eve vardığımda anneme milyonlarca kez yemin etmem gerekti.

''Ya yemin ederim Burak'a geçmiş olsun demeye gittik.İnanmazsan telefonu getiririm ara konuş valla bak...''diye söyldndim.Okuldan sonra başka birşeyler çevirdiğimi sanmıştı.

''Tamam tamam inanıyorum...Sana ne diyeceğim halanlar Almanya'dan dönmüşler akşama bize oturmaya geleceklermiş.''dedi.

Halamlar çok uzun süredir Almanya'da oturuyorlardı.Öncekeri tatillerde gelir bizi ziyaret ederlerdi.Ancak mesafeler işte uzun yıllardır görüşmüyorduk.

''Peki ya kızları? O da gelecek mi? ''Diye sordum. Benim yaşlarımda bir de kızları vardı. İsmi Hilal...

''O herhangi bir kız değil...O senin kuzenin! ''Diye çıkıştı annem.Ha? Kuzenim mi yüzünü bile hatırlamadığım biri benim kuzenim mi olacak.Eğer gerçekten bize değer verselerdi bir kez olsun o lanet villadan çıkıp gelirlerdi.Bırakın ya!

''O kıza ya da her kimse kuzenim falan demem.Bunu gıcıklık olsun diye falan yapmıyorum...''dedim karşı gelerek.

''Mert uzatıyorsun Cihan da uzun süre yoktu ama onu reddetmiyorsun.''dedi.

''Cihan beni en azından telefonuyla da olsa arıyordu. Eminim ki onlara Mert öldü desen birşey farketmezler bile.''dedim öfkeyle

''Kimin umrunda onlara nazik davranacaksın.BİTTİ! ''

****

Annem yemek masasını hazırlayıp heyecanla misafirlerini bekliyordu.Acaba domuz falan mı yapsaydık...

Ve kapı çaldı...Annem heyecanla kapıyı açtı. Babam henüz işten dönmemişti...

İlk olarak içeriye Polat amcam girdi.Yıllar onu eskitmiyotdu.Vampir gibiydi herif.Yanına gidince bana sıkıca sarıldı.

''Kocaman olmuşsun aslanım...Sana her baktığımda abimi görüyorum. ''Dedi.Hayret abisini unutmamış.

Hemen arkadan Işıl halam geldi.Onunla pek konuşmadım...Ve en geriden Hilal girdi.Aileye pek benzemiyordu.Hafif esmer mi desem kumral mı desem kendine has bir tarzı vardı. Almanya'dan geldiği belliydi.

Nezaketten birşey demem gerektiğini hissettim. Almanca bilgimi konuşturma vakti ulan.

''Hallo...Ich bin Mert..Wie geht es dir? ''Dedim (Merhaba ben Mert...Nasılsın? )

''Danke sehr gut... (iyiyim) fakat ben Türkçe biliyorum Mert...''dedi.Olsun ben belki Almanca point kasıyom...

''İyiymiş...Bilmiyordum.Türkiye'ye hoşgeldin...Buyurmaz mısın? ''Dedim içeriyi işaret ederek.

Fakat annem''Siz gençler bizim muhabbetimizi sevmezsiniz.İsterseniz Mert'in odasına çıkın? ''Dedi.Benim odamda bok var zaten amk.Yol geçen hanı...Niye hayatımda ilk defa gördüğüm bir kız odama geliyor tövbe allahım...
Medyada Hilal yer alıyor. yazar vote ve yorumlarınızı bekliyor.Bu bölüm de burada bitiyor...Masal gibi oldu len.

Okulda İnecek Var | Tamamlandı ✔Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin