Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🌈
Yaren;
Elimdeki boş çikolata paketini çantamın ön gözüne sıkıştırıp hızlıca dudaklarımın kenarını sildim. Gökhan görmeden bitirdiğim üçüncü paket çikolataydı ve bu benim için bir başarıydı. Çok fazla çikolata yememe izin vermiyordu Gökhan. Evde kendimiz yaptığımızda yiyordum tabii ama bu paketli çikolatalar daha lezzetliydi işte...
Üzerimdeki kot salopetin askısını düzeltip portmantodan anahtarı aldım ve Gökhan'a seslendim. Birkaç dakika sonra geldiğinde evimizden çıkıp kapımızı kilitledik.
Evimiz tek katlı müstakil bir evdi ve kocaman bir bahçesi vardı. Şehrin içinde değildi, ama hastaneyle arasında çok mesafe yoktu. Bu durum işimize gelmişti. Bebeğimizin rutin kontrolü için hastaneye gidecektik.
Arabaya binerken çantamı arka koltuğa attım.
"Geçerken çikolatalı pasta alalım mı hayatım?" dediğimde Gökhan'ın gözleri yüzümde dolaştı, ardından dudaklarımda durdu.
"Sen zaten yeterince çikolata yemişsin bebeğim, değil mi?"
Ups, yakalandık!
"Aşkım... Şey,"
"Kaç tane yedin?"
Gözlerimi kısıp dudağımı büzdüm. Cevabımı beklemeden, "En az üç." dedi. Kafamı olumlu anlamda salladım.
"Üç."
Tek eliyle yanaklarımı sıkıştırıp balık yaptığı dudaklarıma minik bir öpücük kondurdu.
"Bir dahakine dudaklarını iyi temizle."
Hâlâ bu kadar sevmeye ve sevilmeye açık olamadığım için kırmızı yanaklarımı ellerimle gizledim.
"Hadi, gidelim artık."
Sonunda arabayı çalıştırdı. Dakikalar sonra hastaneye gelmiştik. Gökhan inip kapımı açtığında iyice büyümüş karnımı tutup yavaşça indim. Kasılmalar oluyordu, tekmeler de. Kol kola muayene olacağım odanın önüne geldiğimizde telefonum titredi. Aynı anda Gökhan da telefonunu cebinden çıkardığı için mesajların gruptan geldiğini anlamam zor olmadı.
