Mayaman, maganda, matalino, talented, she has everything. But something's missing.
"Anak, Grade 12 ka na pero wala ka pa ding boyfriend? Ise-set kita ng date sa anak ng kaibigan ng Daddy mo! Okay?" she stared at her Mom "S-Sabi ko nga ayaw mo eh. Hehehe." tumayo na siya, nawalan ng gana sa sinabi ng kaniyang ina "I'm done. Goodbye."
"Young Lady." her personal driver opened the car's door for her "Thank you." she said as she enter the car.
She's Charlene Kurosaki, 18 years old a Grade 12 student at Christiana Academy, half-Japanese half-Filipino. A freelance model. She knows how to play different kinds of instruments.
The daughter of Kusosaki Construction Mr. Fujiwara Kurosaki. One of the richest businessmen in the world. Sa kabila ng pagiging mayaman, she chose to live a simple life. No one inside her school knows that she's the daughter of the business giant, Mr. Kurosaki.
"Young Lady." wala 'din namang nakaka alam na isa siyang modelo sa mga ka-schoolmates niya. Because she's really different inside te school. She wears glasses at hindi nag iipit. Hindi mababakas ang ganda nito dahil na 'din sa nakalugay na buhok nito at salamin na suot. It's because she hates people's attention. Ayaw niya na napapansin siya.
Hindi siya namamansin sa loob man o sa labas ng eskwelahan. Wala siyang kaibigan pero ayos lang sa kaniya. Dahil ayaw niya sa ingay. Isa lang siyang invisible na estudyante na ninanais na maka graduate ng tahimik at walang gulo.
Palagi siyang sinasabihang 'weird' dahil hindi siya nakikipag usap. Pero wala siyang pakialam. As long as she's doing fine? It's okay. She doesn't listen to others comments.
Pagdating sa classroom ay umupo siya sa pinaka dulong upuan sa klase. Ayaw niya kasing dumidikit sa mga kapwa niya kaklase, dahil nga sa ayaw niya ng maingay.
Habang papalapit ang oras ng bell ay padami na ng padami ang mga kaklase niya na dumadating. "Oh, look who's here." si Michelle, ang kaklase niya na gandang ganda sa sarili, napaka hilig nitong mag make up. Kaya naman mukha nang espasol ang mukha nito. "Don't you know that it's rude not to look sa kumakausap sa iyo?" maarte nitong sabi "Yeah, I know. But... am I talking to you?" she said coldly kasabay nun ay ang malakkas na tawanan ng mga kaklase nila, mababakas ang inis sa mukha ni Michelle, pero wala lang sa kaniya ito "Bwisit ka!" natatawa siya sa kaniyang isip. Ang lakas ng loob na mang inis pero siya pa ang pikon. "Ikaw 'yun." maikling sagot niya. Umalis ito sa harapan niya, at lumabas ng classroom.
Akala niya ay tapos na ang pang iinis ni Michelle pero pagbalik nito ay mahawak na itong bola ng baseball. Nagkunwari siyang hindi ito napapansin o nakikita. But the truth is, she can see her in her peripheral vision. Binato niya ang bola sa direksyon ni Charlene.
Patuloy lang siya sa pakikiramdam. "Woah!" sigaw ng kaniyang mga kamag aral. Nasalo lang naman niya ang bola na ibinato ni Michelle. Bukod sa pagiging talented ay madami rin siyang alam na sports. "You weird!" sigaw nito pero hindi siya umimik. Sakto namang dumating ang kanilang guro. Pero bago maka upo si Michelle ay bumagsak ito sa sahig. Bakit? Ibinato lang naman niya ang bola pabalik dito. Tsaka niya tiningnan ang mga kaklase ng masama. Halata namang natakot ang mga ito. Dinala sa clinic si Michelle, ayos at na cut ang klase nila dahil sa kaniya. Hindi niya kailangang makinig sa walang kwentang sasabihin ng guro niya.
"Mis Kurosaki, pinapatawag ka sa guidance office." she stared at her adviser. Ngayon ay iniisip na niya kung sino ang nag sumbong. Dahil makakapala ito. "Okay." she said and walk out the room.
"Miss Kurosaki, do you know why you're here?" pinagmasdan niya ang kanilang guidance councilor "Yeah. I threw the ball on her." agad kong sagot "At dahil diyan ay kailangan kang bigyan ng punishment ng disciplinary committee-" she didn't let her finish talking "Talk to my father Mr. Fujiwara Kurosaki." she said cooly, minsan ay naiisip niya na may sense 'rin pala ang pagiging anak ng isang Fujiwara Kurosaki. Dahil kapag may ginagawa siyang kalokohan ay nalulusutan niya agad iyon. Isang sabi lang ng pangalan ng kaniyang ama. "P-Pwede ka nang lumabas Ms. Kurosaki." she smirked "Anong punishment ang ibibigay ninyo?" she asked "Palalampasin na lang po mamin ito Miss Kurosaki." nag bow pa ito sa kaniya. Kaya lumabas na siya.
